Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
int. |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Odznaczenie infobox |
{{Odznaczenie infobox |
||
|nazwa = Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”<br />Медаль «Партизану Отечественной войны» |
|nazwa = Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”<br />''Медаль «Партизану Отечественной войны»'' |
||
|awers = Medal partizan USSR 134372892.jpg |
|awers = Medal partizan USSR 134372892.jpg |
||
|awers opis = I i II klasa |
|awers opis = I i II klasa |
Wersja z 21:45, 9 paź 2020
Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” (Медаль «Партизану Отечественной войны» trb. Miedal «Partizanu Otieczestwiennoj wojny» trl. Medal′ «Partizanu Otečestvennoj vojny») – radzieckie odznaczenie wojskowe.
Historia
Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w dniu 2 lutego 1943 roku w celu nagrodzenia uczestników radzieckiego ruchu partyzanckiego podczas II wojny światowej. W tym dniu ustanowiono regulamin medalu oraz opis odznaki, 19 czerwca 1943 roku dokonano poprawek w opisie odznaki, a 26 lutego 1947 roku – poprawek regulaminu.
Medal posiadał dwie klasy i był nadawany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Był pierwszym radzieckim medalem podzielonym na klasy.
Zasady nadawania
Zgodnie z regulaminem, medalem nagradza się: „partyzantów wielkiej wojny ojczyźnianej, dowódców oddziałów partyzanckich i organizatorów ruchu partyzanckiego, którzy wykazali się odwagą, wytrwałością i męstwem w partyzanckiej walce za Ojczyznę na tyłach przeciw niemiecko-faszystowskiemu najeźdźcy”.
Medalem nagradzano partyzantów, dowódców i organizatorów ruchu partyzanckiego:
- pierwszej klasy: za szczególne zasługi w dziele organizacji ruchu partyzanckiego, odwagę, bohaterstwo i wybitne sukcesy w partyzanckiej walce
- drugiej klasy: za bojowe zasługi w wykonywaniu rozkazów dowódców i zadań bojowych, za aktywną pomoc w partyzanckiej walce.
Pierwsze medale nadano partyzantom z Białorusi z rozkazu gen. Piotra Kalinina 19 marca 1943 roku. Nadano wówczas 99 medali (63 medale I kalsy i 36 II klasy), wśród odznaczonych I stopniem byli min. organizatorzy ruchu partyzanckiego na Białorusi W. I. Kozłow, W. Z. Korż, R. N. Maczulskij, I. D. Warwaszenja, F. F. Kapusta, A. I. Stepanowa[1]. Wg innych danych pierwsze medale w liczbie 70 otrzymali partyzanci z obwodu kalinińskiego 18 listopada 1943.
Medalem I klasy nagrodzono 56 883 osoby, II klasy – 70 992 osoby (stan na 1995). Jedynie sporadycznie medal nadawano dwukrotnie.
Opis odznaki
Odznakę medalu stanowi wykonany ze srebra próby 925 – dla I klasy i z mosiądzu – dla II klasy krążek o średnicy 32 mm, na którym na awersie zostały umieszczone popiersia na pierwszym planie Józefa Stalina, na drugim Włodzimierza Lenina, z lewego profilu. Popiersia okala zwieńczona u dołu wstęga szerokości 4 mm, na której znajduje się w dolnej części gwiazda z sierpem i młotem oraz napisem CC * CP (ZS * RR), a w górnej części napis po obwodzie: * ПАРТИЗАНУ ОТЕЧЕСТВЕННОЙ ВОЙИЫ * (pol.: PARTYZANTOWI WOJNY OJCZYŹNIANEJ). Na rewersie znajduje się napis: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol. „ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ”), a nad napisem – symbol ZSRR sierp i młot. Wszystkie napisy i rysunki są wypukłe. Medal I klasy zawiera 20,792 g srebra. Autor projektu: malarz N. Moskalew.
Medal zawieszany jest na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru jasnozielonego szerokości 24 mm z wąskim paskiem pośrodku szerokości 2 mm, dla I klasy – koloru czerwonego, dla II klasy – koloru granatowego.
Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po Medalu „Za pracowniczą wybitność”.
Przypisy
- ↑ ПАРТИЗАНСКОЙ МЕДАЛИ — 70 ЛЕТ — Во славу Родины [online], vsr.mil.by [dostęp 2017-12-21] (ros.).
Zobacz też
Bibliografia
- Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918–1991. Ворон, 1996.
Linki zewnętrzne
- Opis i zdjęcia wersji medalu (ros.)