Aktor: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa przek., WP:SK, drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
{{Inne znaczenia|zawodu|[[aktor (ujednoznacznienie)]] i [[aktorka (ujednoznacznienie)]]}}
{{Inne znaczenia|zawodu|[[aktor (ujednoznacznienie)]] i [[aktorka (ujednoznacznienie)]]}}
[[Plik:PortretHelenyModrzejewskiej.TadeuszAjdukiewicz.1880.ws.jpg|thumb|[[Tadeusz Ajdukiewicz]], ''Portret Heleny Modrzejewskiej'', 1880]]
[[Plik:PortretHelenyModrzejewskiej.TadeuszAjdukiewicz.1880.ws.jpg|thumb|[[Tadeusz Ajdukiewicz]], ''Portret Heleny Modrzejewskiej'', 1880]]
'''Aktor''' ({{w języku|la|āctor}}, od {{k|la|agere}} „działać”) – osoba odgrywająca za pomocą szczególnego zachowania, technik cielesnych i głosowych rolę w serialu, w teatrze i w filmie. Od zwykłego człowieka odróżnia go ze strony samego aktora świadomość gry, ze strony widzów – szczególny sposób traktowania osoby jako aktora. Wobec widza istnieje na sposób dwoisty, jako odtwarzana postać, w którą się tymczasowo wciela, i zarazem jako żywy człowiek, posiadający własną rzeczywistą tożsamość i biografię<ref name="">{{cytuj | redaktor = [[Dariusz Kosiński]] | tytuł = Słownik wiedzy o teatrze |rozdział=aktor| data = 2005 | isbn = 83-7266-326-2 | miejsce = Bielsko-Biała | wydawca = Wydawnictwo Park | oclc = 69465440|s= 99–130}}</ref>.
'''Aktor''' ({{w języku|la|āctor}}, od {{k|la|agere}} „działać”) – osoba odgrywająca za pomocą szczególnego zachowania, technik cielesnych i głosowych rolę w serialu, w teatrze i w filmie. Od zwykłego człowieka odróżnia go ze strony samego aktora świadomość gry, ze strony widzów – szczególny sposób traktowania osoby jako aktora. Wobec widza istnieje na sposób dwoisty, jako odtwarzana postać, w którą się tymczasowo wciela, i zarazem jako żywy człowiek, posiadający własną rzeczywistą tożsamość i biografię<ref>{{cytuj |redaktor = [[Dariusz Kosiński]] |tytuł = Słownik wiedzy o teatrze |rozdział = aktor |data = 2005 |isbn = 83-7266-326-2 |miejsce = Bielsko-Biała |wydawca = Wydawnictwo Park |oclc = 69465440 |s = 99–130}}</ref>.


== Historia ==
== Historia ==
W czasach starożytnych, w 534 p.n.e., grecki poeta, twórca tragedii i aktor [[Tespis]] wprowadził w swej sztuce, obok chóru, pierwszego aktora. Wystawienie jej odbyło się podczas [[Dionizje|Wielkich Dionizjów]] (prawdopodobnie 23 października) i tym samym stał się on pierwszym, który wypowiedział tekst nie w trzeciej osobie, ale jako postać z przedstawienia<ref>[http://biuletyn.wodip.opole.pl/01_06_28/historia.htm Aktor starożytny].biuletyn.wodip.opole.pl [dostęp 2019-01-20]</ref>. Zrewolucjonizowało to sposób prezentowania opowieści: przedtem używano chórów, narratora, nie odgrywano jednak roli postaci. Pomiędzy aktorem a chórem lub aktorem a [[koryfeusz]]em zaistniała możliwość prowadzenia dialogu, mógł się więc pojawić konflikt dramatyczny. Drugiego aktora wprowadził [[Ajschylos]], a trzeciego – [[Sofokles]].
W czasach starożytnych, w 534 p.n.e., grecki poeta, twórca tragedii i aktor [[Tespis]] wprowadził w swej sztuce, obok chóru, pierwszego aktora. Wystawienie jej odbyło się podczas [[Dionizje|Wielkich Dionizjów]] (prawdopodobnie 23 października) i tym samym stał się on pierwszym, który wypowiedział tekst nie w trzeciej osobie, ale jako postać z przedstawienia<ref>[http://biuletyn.wodip.opole.pl/01_06_28/historia.htm Aktor starożytny].biuletyn.wodip.opole.pl [dostęp 2019-01-20].</ref>. Zrewolucjonizowało to sposób prezentowania opowieści: przedtem używano chórów, narratora, nie odgrywano jednak roli postaci. Pomiędzy aktorem a chórem lub aktorem a [[koryfeusz]]em zaistniała możliwość prowadzenia dialogu, mógł się więc pojawić konflikt dramatyczny. Drugiego aktora wprowadził [[Ajschylos]], a trzeciego – [[Sofokles]].
[[Plik:20180512 - Serce Don Juana - Krakowski Teatr Uliczny Scena Kalejdoskop - 9121 DxO.jpg|mały|Aktorka [[Krakowski Teatr Uliczny Scena Kalejdoskop|Krakowskiego Teatru Ulicznego Scena Kalejdoskop]] w czasie przedstawienia „[[Serce Don Juana]]”]]
[[Plik:20180512 - Serce Don Juana - Krakowski Teatr Uliczny Scena Kalejdoskop - 9121 DxO.jpg|mały|Aktorka [[Krakowski Teatr Uliczny Scena Kalejdoskop|Krakowskiego Teatru Ulicznego Scena Kalejdoskop]] w czasie przedstawienia „[[Serce Don Juana]]”]]


== Sztuka aktorska ==
== Sztuka aktorska ==
[[Plik:Tragic actor, Roman mosaic II-III century AD, Cordoba, Spain.jpg|thumb|lewo|upright|Aktor tragiczny, mozaika rzymska z II–III wieku n.e, Alcázar de los Reyes Cristianos, [[Kordoba]]]]
[[Plik:Tragic actor, Roman mosaic II-III century AD, Cordoba, Spain.jpg|thumb|upright|lewo|Aktor tragiczny, mozaika rzymska z II–III wieku n.e, Alcázar de los Reyes Cristianos, [[Kordoba]]]]
Od aktorów oczekuje się zwykle całego zestawu umiejętności, m.in. dobrej emisji głosu, dykcji, wyrazistości ruchu i mimiki, zdolności analizowania i rozumienia tekstu dramatycznego, zdolności wywoływania i odgrywania uczuć. Obecnie nie przykłada się specjalnej wagi do cech fizycznych, przestały obowiązywać kanony piękna (podlegające zresztą przemijającej modzie). Zwykle dobrzy aktorzy są wyszkoleni w śpiewie, tańcu, improwizacji, obserwacji i naśladowaniu, walce scenicznej i odgrywaniu tekstów klasycznych, posługiwaniu się dialektem i gwarą. Wielu aktorów bierze udział w długotrwałych kursach i uczęszcza do szkół pozwalających rozwinąć takie umiejętności. Szkoły te mają często bardzo różne filozofie i metodologie artystyczne.
Od aktorów oczekuje się zwykle całego zestawu umiejętności, m.in. dobrej emisji głosu, dykcji, wyrazistości ruchu i mimiki, zdolności analizowania i rozumienia tekstu dramatycznego, zdolności wywoływania i odgrywania uczuć. Obecnie nie przykłada się specjalnej wagi do cech fizycznych, przestały obowiązywać kanony piękna (podlegające zresztą przemijającej modzie). Zwykle dobrzy aktorzy są wyszkoleni w śpiewie, tańcu, improwizacji, obserwacji i naśladowaniu, walce scenicznej i odgrywaniu tekstów klasycznych, posługiwaniu się dialektem i gwarą. Wielu aktorów bierze udział w długotrwałych kursach i uczęszcza do szkół pozwalających rozwinąć takie umiejętności. Szkoły te mają często bardzo różne filozofie i metodologie artystyczne.


Pionierzy nowoczesnej sztuki aktorskiej to m.in. [[Konstantin Stanisławski|Konstanty Stanisławski]], [[Lee Strasberg]], [[Uta Hagen]], [[Stella Adler]] i [[Sanford Meisner]].
Pionierzy nowoczesnej sztuki aktorskiej to m.in. [[Konstantin Stanisławski|Konstanty Stanisławski]], [[Lee Strasberg]], [[Uta Hagen]], [[Stella Adler]] i [[Sanford Meisner]].


W Polsce od 1961 odbywają się [[Kaliskie Spotkania Teatralne]] – Festiwal Sztuki Aktorskiej, konkurs aktorski organizowany przez [[Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu]]<ref>{{cytuj książkę | autor=Stanisław Kaszyński | tytuł=Teatralia kaliskie : materiały do dziejów sceny kaliskiej (1800–1970) | wydawca=Wydawnictwo Łódzkie | miejsce=Łódź | rok=1972 | strony=74}}</ref>.
W Polsce od 1961 odbywają się [[Kaliskie Spotkania Teatralne]] – Festiwal Sztuki Aktorskiej, konkurs aktorski organizowany przez [[Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu]]<ref>{{cytuj książkę |autor = Stanisław Kaszyński |tytuł = Teatralia kaliskie. Materiały do dziejów sceny kaliskiej (1800–1970) |wydawca = Wydawnictwo Łódzkie |miejsce = Łódź |rok = 1972 |strony = 74}}</ref>.


== Aktorstwo a płeć ==
== Aktorstwo a płeć ==
Linia 20: Linia 20:
Aktorki czasem występują w rolach młodych chłopców, ponieważ pod pewnymi względami chłopiec bardziej jest podobny do dorosłej kobiety niż dorosłego mężczyzny. W angielskich teatrach rola „Piotrusia Pana” jest tradycyjnie odtwarzana przez kobietę. Dorosły w roli dziecka występuje częściej w spektaklu niż w filmie. Wyjątkiem jest dubbing w filmach animowanych, gdzie głosy chłopców są zwykle zarezerwowane dla kobiet.
Aktorki czasem występują w rolach młodych chłopców, ponieważ pod pewnymi względami chłopiec bardziej jest podobny do dorosłej kobiety niż dorosłego mężczyzny. W angielskich teatrach rola „Piotrusia Pana” jest tradycyjnie odtwarzana przez kobietę. Dorosły w roli dziecka występuje częściej w spektaklu niż w filmie. Wyjątkiem jest dubbing w filmach animowanych, gdzie głosy chłopców są zwykle zarezerwowane dla kobiet.


W Wenecji długą tradycję ma odgrywanie płci przeciwnej dla efektu komicznego. Większość komedii Szekspira zawiera elementy przebierania się. W filmowych rolach wymagających gry w roli kobiety wystąpili m.in. [[Wojciech Pokora]] (''[[Poszukiwany, poszukiwana]]''), [[Dustin Hoffman]] ''([[Tootsie]])'' i [[Robin Williams]] ''([[Pani Doubtfire]])''.
W Wenecji długą tradycję ma odgrywanie płci przeciwnej dla efektu komicznego. Większość komedii Szekspira zawiera elementy przebierania się. W filmowych rolach wymagających gry w roli kobiety wystąpili m.in. [[Wojciech Pokora]] (''[[Poszukiwany, poszukiwana]]''), [[Dustin Hoffman]] (''[[Tootsie]]'') i [[Robin Williams]] (''[[Pani Doubtfire]]'').


{{Zobacz kategorię|aktorstwo|formy sceniczne|kinematografia|telewizja}}
{{Zobacz kategorię|aktorstwo|formy sceniczne|kinematografia|telewizja}}

Wersja z 06:46, 30 sie 2021

Tadeusz Ajdukiewicz, Portret Heleny Modrzejewskiej, 1880

Aktor (łac. āctor, od agere „działać”) – osoba odgrywająca za pomocą szczególnego zachowania, technik cielesnych i głosowych rolę w serialu, w teatrze i w filmie. Od zwykłego człowieka odróżnia go ze strony samego aktora świadomość gry, ze strony widzów – szczególny sposób traktowania osoby jako aktora. Wobec widza istnieje na sposób dwoisty, jako odtwarzana postać, w którą się tymczasowo wciela, i zarazem jako żywy człowiek, posiadający własną rzeczywistą tożsamość i biografię[1].

Historia

W czasach starożytnych, w 534 p.n.e., grecki poeta, twórca tragedii i aktor Tespis wprowadził w swej sztuce, obok chóru, pierwszego aktora. Wystawienie jej odbyło się podczas Wielkich Dionizjów (prawdopodobnie 23 października) i tym samym stał się on pierwszym, który wypowiedział tekst nie w trzeciej osobie, ale jako postać z przedstawienia[2]. Zrewolucjonizowało to sposób prezentowania opowieści: przedtem używano chórów, narratora, nie odgrywano jednak roli postaci. Pomiędzy aktorem a chórem lub aktorem a koryfeuszem zaistniała możliwość prowadzenia dialogu, mógł się więc pojawić konflikt dramatyczny. Drugiego aktora wprowadził Ajschylos, a trzeciego – Sofokles.

Aktorka Krakowskiego Teatru Ulicznego Scena Kalejdoskop w czasie przedstawienia „Serce Don Juana

Sztuka aktorska

Aktor tragiczny, mozaika rzymska z II–III wieku n.e, Alcázar de los Reyes Cristianos, Kordoba

Od aktorów oczekuje się zwykle całego zestawu umiejętności, m.in. dobrej emisji głosu, dykcji, wyrazistości ruchu i mimiki, zdolności analizowania i rozumienia tekstu dramatycznego, zdolności wywoływania i odgrywania uczuć. Obecnie nie przykłada się specjalnej wagi do cech fizycznych, przestały obowiązywać kanony piękna (podlegające zresztą przemijającej modzie). Zwykle dobrzy aktorzy są wyszkoleni w śpiewie, tańcu, improwizacji, obserwacji i naśladowaniu, walce scenicznej i odgrywaniu tekstów klasycznych, posługiwaniu się dialektem i gwarą. Wielu aktorów bierze udział w długotrwałych kursach i uczęszcza do szkół pozwalających rozwinąć takie umiejętności. Szkoły te mają często bardzo różne filozofie i metodologie artystyczne.

Pionierzy nowoczesnej sztuki aktorskiej to m.in. Konstanty Stanisławski, Lee Strasberg, Uta Hagen, Stella Adler i Sanford Meisner.

W Polsce od 1961 odbywają się Kaliskie Spotkania Teatralne – Festiwal Sztuki Aktorskiej, konkurs aktorski organizowany przez Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu[3].

Aktorstwo a płeć

W przeszłości pojęcie aktora ograniczało się jedynie do mężczyzn. W starożytności i średniowieczu uważano, że występowanie na scenie upadla kobietę. Dopiero w XVII w. zaprzeczyli temu Wenecjanie i kobiety zaczęły powszechnie brać udział w przedstawieniach. W czasach Szekspira role kobiet odgrywali mężczyźni i chłopcy, chociaż istnieją dowody na potajemne występowanie kobiet przebranych za mężczyzn.

Aktorki czasem występują w rolach młodych chłopców, ponieważ pod pewnymi względami chłopiec bardziej jest podobny do dorosłej kobiety niż dorosłego mężczyzny. W angielskich teatrach rola „Piotrusia Pana” jest tradycyjnie odtwarzana przez kobietę. Dorosły w roli dziecka występuje częściej w spektaklu niż w filmie. Wyjątkiem jest dubbing w filmach animowanych, gdzie głosy chłopców są zwykle zarezerwowane dla kobiet.

W Wenecji długą tradycję ma odgrywanie płci przeciwnej dla efektu komicznego. Większość komedii Szekspira zawiera elementy przebierania się. W filmowych rolach wymagających gry w roli kobiety wystąpili m.in. Wojciech Pokora (Poszukiwany, poszukiwana), Dustin Hoffman (Tootsie) i Robin Williams (Pani Doubtfire).

 Zobacz też kategorie: aktorstwo, Formy sceniczne, Kinematografia, Telewizja.

Przypisy

  1. aktor, [w:] Dariusz Kosiński (red.), Słownik wiedzy o teatrze, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Park, 2005, s. 99–130, ISBN 83-7266-326-2, OCLC 69465440.
  2. Aktor starożytny.biuletyn.wodip.opole.pl [dostęp 2019-01-20].
  3. Stanisław Kaszyński: Teatralia kaliskie. Materiały do dziejów sceny kaliskiej (1800–1970). Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1972, s. 74.

Linki zewnętrzne