Sphaerulina hyperici

*Sphaerulina hyperici*
	; Plamy na liściu dziurawca
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Dothideomycetes
Rząd	Capnodiales
Rodzina	Mycosphaerellaceae
Rodzaj	Sphaerulina
Gatunek	Sphaerulina hyperici
	Nazwa systematyczna
	Sphaerulina hyperici (Roberge ex Desm.) Verkley, Quaedvl. & Crous; Stud. Mycol. 75(1): 298 (2013)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sphaerulina hyperici (Roberge ex Desm.) Verkley, Quaedvl. & Crous – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes^[1]. Pasożyt roślin z rodzaju dziurawiec (Hypericum)^[2]. Grzyb mikroskopijny, endobiont rozwijający się w tkankach roślin^[3].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sphaerulina, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozowali go w 1842 r. Michel Robert Roberge i Jean Baptiste Henri Joseph Desmazières jako Septoria hyperici. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Quaedvl. i Crous w 2013 r^[1].

Synonimy^[4]:

Septoria elodis (Westend.) Mussat 1901
Septoria hyperici Roberge ex Desm. 1842
Septoria hyperici var. elodis Westend. 1867

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Objawy na porażonych roślinach

Na obydwu stronach porażonych liści powstają wielokątne lub eliptyczne plamy o długości 3-10 mm i szerokości 2-5 mm. Czasami są nieregularne, ograniczone nerwami liścia. Mają barwę żółtobrązową, pomarańczowobrązową lub brązową i zazwyczaj wokół nich występuje żółte halo^[2].

Cechy mikroskopowe

W obrębie plam na obydwu stronach liści tworzą się pyknidia o średnicy 70–150 μm. Powstają podskórnie, lub mniej lub bardziej zanurzone w warstwie miękiszu palisadowego. Na ich wewnętrznej ścianie na konidioforach powstają cylindryczne, proste, lub nieco tylko wygięte konidia o wymiarach 18–44 (–50) × (1,5–) 2–2,5 μm. Posiadają 1–3 przegrody^[2].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Sphaerulina hyperici znana jest w niektórych krajach Europy^[5]. W Polsce podano stanowiska na dziurawcu kosmatym, dziurawcu czterobocznym, dziurawcu skapolistnym i dziurawcu zwyczajnym^[6] .

Na dziurawcu może jeszcze występować Septoria hypericorum N.P. Golovina, w Polsce jednak nie notowano tego gatunku^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2017-11-23] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Agata. Wołczańska: Grzyby z rodzaju Septoria w Polsce. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej, 2013. ISBN 978-83-7784-428-1.
↑ Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2017-11-23] (ang.).
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].
↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2017-11-23] (ang.).

[wolczanska-2] Agata. Wołczańska: Grzyby z rodzaju Septoria w Polsce. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej, 2013. ISBN 978-83-7784-428-1.

[marcinkowska-3] Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.

[sf-4] Species Fungorum [online] [dostęp 2017-11-23] (ang.).

[5] Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].

[mikro-6] Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]