Stadion im. Asima Ferhatovicia Hasego
43°52′26″N 18°24′31″E/43,873889 18,408611
| |
| Olimpijski Stadion Koševo Asim Ferhatović Hase | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Betanja |
| Data budowy |
1946–1950 |
| Data otwarcia |
1950 |
| Data przebudowy |
1984, od 1995 |
| Właściciel |
miasto Sarajewo |
| Klub | |
| Pojemność stadionu |
34 630 miejsc |
| Rekordowa frekwencja |
55 000 widzów |
| Wymiary boiska |
105 m x 68 m |
| Nawierzchnia boiska | |
| Dodatkowe wyposażenie |
bieżnia lekkoatletyczna |
Położenie na mapie Sarajewa  | |
Położenie na mapie Bośni i Hercegowiny  | |
| 43°52′26″N 18°24′31″E/43,873889 18,408611
| |
Stadion im. Asima Ferhatovicia Hasego (boś. Stadion "Asim Ferhatović Hase"), do lipca 2004 pod nazwą Olimpijski Stadion Koševo – wielofunkcyjny stadion sportowy (piłkarsko-lekkoatletyczny), zlokalizowany na północnych obrzeżach śródmieścia Sarajewa, stolicy Bośni i Hercegowiny. W sąsiedztwie obiektu znajduje się hala olimpijska im. Juana Antonio Samarancha. W 1984 pełnił rolę stadionu olimpijskiego podczas zimowych igrzysk olimpijskich.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa i pierwsze lata użytkowania
[edytuj | edytuj kod]Prace budowlane rozpoczęto w 1946 r. Obiekt został zlokalizowany na wzgórzu i wkomponowany w naturalne otoczenie. W 1950 r. stadion zyskał bieżnię lekkoatletyczną, a w 1954 r. odbył się tutaj pierwszy międzypaństwowy mecz piłkarski pomiędzy Jugosławią i Turcją. Przed lekkoatletycznymi mistrzostwami Bałkanów, które Sarajewo gościło w 1966 r.[1], obiekt doczekał się nowego budynku administracyjnego oraz szatni i restauracji. W tym samym czasie zainstalowano także nowoczesną tablicę wyników.
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1984
[edytuj | edytuj kod]18 maja 1978 w Atenach Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał na gospodarza zimowych igrzysk olimpijskich Sarajewo[2]. 7 lutego 1984 roku na stadionie odbyła się ceremonia otwarcia XIV Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Obiekt został przed tym wydarzeniem gruntownie odnowiony i rozbudowany. Koszt modernizacji wyniósł 131 milionów dolarów[3]. W uroczystościach otwarcia brało udział blisko 75 000 osób[4]. Nad wschodnią trybuną ulokowano znicz olimpijski, który został zapalony przez chorwacką łyżwiarkę Sandę Dubravčić.
Lata 90. XX wieku
[edytuj | edytuj kod]Na początku lat 90. XX wieku Bałkany zostały ogarnięte wojną. Wojna w Bośni, trwająca w latach 1992–1995, zamieniła nowoczesny stadion w ruinę[5]. Zlokalizowany w sąsiedztwie obiektu stadion treningowy został zamieniony na cmentarz[3]. Główny stadion po zakończeniu działań wojennych został odbudowany dzięki wsparciu międzynarodowemu[5]. 9 września 1996 odbył się tutaj Mityng Solidarności z Bośnią i Hercegowiną 1996 – pierwsze wydarzenie sportowe w Sarajewie po zakończeniu oblężenia[6]. 23 września 1997 U2 jako pierwszy zagraniczny zespół wystąpił w Sarajewie po zakończeniu oblężenia miasta[7]. Koncert obejrzało wówczas 50 000 widzów[7].
Od 2000 roku
[edytuj | edytuj kod]W lipcu 2004 stadion zyskał patrona - został nim znany bośniacki piłkarz Asim Ferhatović. Na stadionie swoje mecze międzynarodowe rozgrywa reprezentacja Bośni i Hercegowiny. W 2009 r. obiekt gościł zawodników startujących w III lidze drużynowych mistrzostw Europy w lekkoatletyce.
Koncerty
[edytuj | edytuj kod]Stadion Koševo był wielokrotnie areną koncertów popularnych wykonawców.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ GBRAthletics: Balkan Games/Championships. [dostęp 2009-12-26]. (ang.).
- ↑ Gamesbids.com: Past Olympic Host City Election Results. [dostęp 2009-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 września 2008)]. (ang.).
- ↑ a b Blogowy kilim bośniacko-hercegowiński. [dostęp 2009-12-26]. (ang.).
- ↑ Zuzanna Brusić, Dominika Ćosić, Maciej Kania, Robert Sendek: Bałkany: Bośnia i Hercegowina, Serbia, Macedonia, Albania. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2005. ISBN 83-89676-60-5.
- ↑ a b Sarajewskie centrum sportu: Olimpijski Stadion "Koševo". [dostęp 2009-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 sierpnia 2013)]. (chorw.).
- ↑ Stars cancel out of Sarajevo meet [online], thefreelibrary.com [dostęp 2011-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-30] (ang.).
- ↑ a b Tomasz Charnas: POP 4 U 2. [dostęp 2009-12-26]. (ang.).