Stanisław Dobrowolski (nauczyciel)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Marian Dobrowolski
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1883
Puławy

Data i miejsce śmierci

7 listopada 1978
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Stanisław Marian Dobrowolski[1] (ur. 5 sierpnia 1883 w Puławach[2], zm. 7 listopada[1] 1978[3][1] w Warszawie[4]) – pedagog i działacz oświatowy[1]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył naukę w szkole realnej w Sosnowcu (1901), następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, Lwowskiego i Jagiellońskiego kończąc je w 1908[2]. Następnie pracował jako nauczyciel[3] m.in. w Łodzi[5], a od 1915 jako wizytator szkół warszawskich, następnie został naczelnikiem wydziału w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego[2]. W latach 1927–1930 był kierownikiem pedagogicznym w Liceum Krzemienieckim[3].

Był organizatorem uczniowskich Kół Samokształceniowych. Od 1902 był członkiem organizacji „Zet”. W 1905 został przewodniczącym centralnego komitetu strajkowego uczniów szkół średnich, a następnie był jednym z kierujących akcją bojkotową szkół rosyjskich[2]. Był dyrektorem Państwowego Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Warszawie, Prezesem Stowarzyszenia Uczestników Walki o Szkołę Polską, organizatorem i wiceprzewodniczącym Kongresu Dziecka, współzałożycielem Fundacji Szkolnictwa Polskiego za Granicą[2]. Był prezesem Towarzystwa Kolonii Letnich Publicznych Szkół Powszechnych miasta Łodzi (1937)[6] i wiceprezesem łódzkiej Pielgrzymki Nauczycielskiej na Jasną Górę (1937)[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Stanisława Dobrowolskiego i Kamili z domu Bogusławskiej. Jego żoną była Maria z domu Klemborowska[2].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kw. 31A, TUJE, gr. 8)[1].

Oznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Poradnik przy wyborze zawodu: Rolnictwo, ogrodnictwo, leśnictwo, mleczarstwo, meljoracje rolne, miernictwo, z zapisu Władysława Pepłowskiego, 1914;
  • Nauczyciel ludowy jako główny czynnik rozwoju szkolnictwa, Księgarnia M. Arcta, 1918;
  • Nauczyciel jako główny czynnik rozwoju szkolnictwa powszechnego, Książnica Polska Towarzystwa Naucz. Szkół Wyższych, 1922;
  • Rewolucja młodzieży szkolnej 1905 roku, Skład Główny w "Naszej Księgarni", 1933;
  • System klasowy i system pracowniany : (z doświadczeń w Liceum Krzemienieckiem), Warszawa 1934;
  • Przygotowania do "Kongresu Dziecka", 1937;
  • W żołnierce i konspiracji: notatki z ocalałych szpargałów, wydawca nieznany, 1939;
  • Wychowanie i wychowawca: rodzic - nauczyciel - mistrz, Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", 1948;
  • Dobór młodzieży do zawodu nauczycielskiego, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1957;
  • Struktury umysłów nauczycieli, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1959;
  • Eksperymenty pedagogiczne w Polsce w latach 1900-1939, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1963;
  • Szkoły eksperymentalne w Polsce, 1900-1964, Nasza Księgarni, 1966.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Andrzej Meissner, Ryszard Ślęczka, Zachowani w pamięci. Wykaz zmarłych historyków wychowania od XVIII do XXI wieku, „Przegląd Historyczno-Oświatowy” (1-2), 2020, s. 205–236, DOI10.17460/PHO_2020.1_2.12, ISSN 0033-2178 [dostęp 2023-11-12].
  2. a b c d e f g h Czy wiesz kto to jest?, Wydawn. Artystyczne i Filmowe, 1983 [dostęp 2023-10-23] (pol.).
  3. a b c Wincenty Okoń, Słownik pedagogiczny, Państwowe Wydawn. Nauk., 1981, ISBN 978-83-01-01958-7 [dostęp 2023-10-13] (pol.).
  4. ANDRZEJ MEISSNER RYSZARD ŚLĘCZKA ORCID: Uniwersytet Pedagogiczny DOI: /PHO_2020.1_ PDF Free Download [online], docplayer.pl [dostęp 2023-11-12].
  5. a b Łodzianie - Kawalerami orderu „Odrodzenia Polski", „Republika” (115), bc.wbp.lodz.pl, 4 maja 1923 [dostęp 2023-11-12].
  6. Stanisław Dobrowolski, Ratujmy dzieci dając im powietrze i słońce, „Echo” (113), bc.wbp.lodz.pl, 24 kwietnia 1937 [dostęp 2023-11-12].
  7. Pielgrzymka Nauczycielska na Jasną Górę. W Łodzi powstał Diecezjalny Komitet Organizacyjny, „Głos Trybunalski” (100), bc.wbp.lodz.pl, 22 kwietnia 1937 [dostęp 2023-11-12].