Stanisław Doliwa Starzyński
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
literatura, poezja |
Stanisław Starzyński herbu Doliwa (ur. 1784 w Zamiechowie na Podolu, zm. 10 października 1851 w Kulparkowie pod Lwowem) – poeta, dramatopisarz, tłumacz, prozaik.
Pochodził z zamożnej rodziny ziemiańskiej, używał pseudonimu literackiego Stach z Zamiechowa, a w latach 1803–1805 studiował w Wilnie. Był jednym z redaktorów Tygodnika Wileńskiego, przyjaźnił się z Tymonem Zaborowskim oraz Maurycym Gosławskim, znany jako pierwszy adorator Delfiny Potockiej. Pisał elegie, erotyki, wiersze patriotyczne i okolicznościowe, piosenki do muzyki Wojciecha Sowińskiego – „Krakowiak”, „Kowal”, „Maj”, „Banialuka”. Twórczość poetycka pozostała jednak w większości w rękopisach; w 1830 wydał „Śpiewki i wiersze Podolanina”. Gospodarował na Podolu, a od 1842 w Galicji.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Danuta Kowalewska, Poeta wśród zdarzeń prawdziwych. Spuścizna prozatorska Stanisława Doliwy Starzyńskiego
- „Literatura Polska – przewodnik encyklopedyczny”, t.2, wyd. PWN, Warszawa 1985 ISBN 83-01-05369-0.