Stanisław Pabis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Pabis
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

23 kwietnia 1925
Krosno

Data śmierci

13 września 2019[1]

profesor nauk technicznych
Specjalność: inżynieria systemów, metodologia nauk, suszarnictwo, termodynamika[2]
Alma Mater

Politechnika Gdańska

Profesura

1971[2]

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Stanisława Pabisa i Irydy Grek-Pabis na cmentarzu prawosławnym na Woli.

Stanisław Pabis (ur. 23 kwietnia 1925 w Krośnie[3] zm. 13 września 2019) – polski specjalista w zakresie inżynierii rolniczej, prof. dr hab.[1][2]

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1952 ukończył studia na Politechnice Gdańskiej[2]. W latach 1952-1980 pracował w Instytucie Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie[3]. W 1960 obronił na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej pracę doktorską, stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1966 w Wyższej Szkole Rolniczej w Lublinie[3]. W 1971 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego w zakresie nauk technicznych[2], w . W latach 1977-1995 był pracownikiem Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, gdzie m.in. w latach 1981-1987 był dziekanem Wydziału Techniki Rolniczej i Leśnej, w latach 1977-1981 zastępca dyrektora Instytutu Mechanizacji Rolnictwa, w latach 1980-1994 kierownikiem Katedry Inżynierii Procesów Rolniczych[3][4]. W latach 1981-1995 pracował także w Zakładzie Energetyki Rolniczej na Wydziale Techniki i Energetyki Rolnictwa Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie[2][3]. W 1995 przeszedł na emeryturę[3].

Otrzymał doktorat honoris causa Akademii Rolniczej im. Hugona Kołłątaja w Krakowie (1993)[3].

Był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Inżynierii Rolniczej[2] oraz członkiem honorowym prezydium Komitetu Techniki Rolniczej Polskiej Akademii Nauk.

Zmarł 13 września 2019[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]