Przejdź do zawartości

Stanisław Wołoszowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Wołoszowski
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1913
Janikowo

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1944
koło Suio

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

1 Samodzielna Kompania Commando

Stanowiska

zastępca dowódcy kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania włoska

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Stanisław Leonard Wołoszowski (ur. 19 maja 1913 w Janikowie, zm. 18 stycznia 1944 koło Suio we Włoszech) – rotmistrz Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
XII Międzynarodowe Zawody Hippiczne w Warszawie - por. Stanisław Wołoszowski na Bimbusie; czerwiec 1939.

Urodził się w majątku Janikowo w powiecie płońskim. Ukończył korpus kadetów oraz Szkołę Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. 4 sierpnia 1934 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1934 i 19. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie[1]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 20. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2].

Ze względu na wybitne osiągnięcia w jeździectwie sportowym został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu i przydzielony do Grupy Sportu Konnego na stanowisko oficera jeźdźca[3]. Był członkiem kadry olimpijskiej przygotowującej się do igrzysk w 1940. Tuż przed wybuchem wojny startował w międzynarodowych zawodach w Mediolanie, Rzymie oraz na prestiżowych zawodach w Gdyni (23 lipca 1939), kiedy w szczytowym okresie napięcia w stosunkach polsko-niemieckich pokonał niemieckiego faworyta, Guntera Theme (olimpijczyka, kapitana SS).

Po klęsce wrześniowej przebywał w obozie internowanych na Węgrzech, skąd poprzez Francję dotarł na Wyspy Brytyjskie. Tam dołączył do 2 batalionu strzelców, stacjonującego w Szkocji. Czując potrzebę aktywnego uczestnictwa w walce, przeszedł kurs spadochronowy, sapersko-minowy i kilka innych, a następnie zgłosił się na ochotnika do utworzonej jesienią 1942 roku 1 Samodzielnej Kompanii Commando, w której otrzymał stanowisko zastępcy dowódcy. W roku 1943 wraz z kompanią brał udział w akcjach bojowych we Włoszech. Zginął od kuli snajpera podczas tzw. pierwszej bitwy o Monte Cassino, przy forsowaniu rzeki Garigliano. Był najwyższym rangą polskim komandosem poległym w kampanii włoskiej. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino (ekshumowany, miejsce 2-D-1)[4][5].

Pośmiertnie został mianowany na stopień majora i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[6][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 sierpnia 1934 roku, s. 213, 222.
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 147.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 464.
  4. Wykaz poległych 1952 ↓, s. 265.
  5. Stanisław Wołoszowski (Wołoszewski). polskiecmentarzewewloszech.eu. [dostęp 2018-05-18].
  6. Zajączkowski 1991 ↓, s. 143.
  7. Zaleski 1988 ↓, s. 29, 235.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]