Stanisława Prządka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisława Prządka
Ilustracja
Stanisława Prządka z prokuratorem Edwardem Zalewskim i senatorem Piotrem Zientarskim (2014)
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1943
Karczmiska

Zawód, zajęcie

polityk, urzędnik

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

posłanka na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2001–2015)

Partia

Sojusz Lewicy Demokratycznej

Stanisława Alicja Prządka z domu Kominek (ur. 6 maja 1943 w Karczmiskach) – polska polityk, posłanka na Sejm IV, V, VI i VII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła w 1974 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Odbyła aplikację sędziowską w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie, a w 1999 ukończyła studia podyplomowe z prawa dla bankowców w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk[1]. Uczyła muzyki w szkole podstawowej, następnie w latach 1975–1980 była sekretarzem urzędu miasta w Garwolinie, a od 1980 do 1990 zajmowała stanowisko naczelnika tego miasta. W latach 1990–2003 była dyrektorem oddziału Banku Depozytowo-Kredytowego, a następnie oddziału Banku Pekao w Garwolinie[2].

W 2001 i 2005 uzyskiwała mandat poselski z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej w okręgu siedleckim[3]. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci została posłem, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 12 099 głosów. W kwietniu 2008 znalazła się w klubie Lewica, który we wrześniu 2010 przemianowany został na klub poselski SLD. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, otrzymała 8717 głosów[4]. W Sejmie VII kadencji od 2013 była przewodniczącą Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka[5]. Nie wystartowała w kolejnych wyborach w 2015.

Ciotka polityk Moniki Pawłowskiej[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisława Prządka. MamPrawoWiedziec.pl. [dostęp 2024-02-21].
  2. Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2015-06-04].
  3. Północne Mazowsze: nieoficjalne wyniki. gazeta.pl, 26 października 2005. [dostęp 2015-06-04].
  4. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
  5. Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2024-02-21].
  6. Anna Dryjańska: Zdrada i kara. Oto kulisy transferu posłanki Moniki Pawłowskiej z Lewicy do PiS. natemat.pl, 18 października 2021. [dostęp 2024-02-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]