Przejdź do zawartości

Stanisław Goworuchin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Goworuchin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1936
Bieriezniki

Data śmierci

14 czerwca 2018

Zawód

reżyser

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy
Strona internetowa

Stanisław Siergiejewicz Goworuchin (ros. Станислав Сергеевич Говорухин, ur. 29 marca 1936 w Bierieznikach, zm. 14 czerwca 2018 w sanatorium Barwicha w obwodzie moskiewskim) – rosyjski reżyser filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1958 ukończył studia na Wydziale Geologicznym Uniwersytetu Kazańskiego, później wstąpił na Wszechzwiązkowy Państwowy Instytut Kinematografii (WGIK), od końca lat 60. pracował w Odeskim Studiu Filmów Artystycznych, w 1987 został reżyserem „Mosfilmu”. Od 1969 realizował filmy przygodowe, które zyskały w ZSRR dużą popularność. Reżyserował także pełnometrażowe produkcje publicystyczno-dokumentalne, m.in. Tak żyć nie można (1990) – rejestr patologii społecznych w ZSRR, oraz Rosja, którą utraciliśmy (1992) – film przeciwstawiający się obowiązującej w czasach ZSRR czarnej legendzie Rosji sprzed 1917 roku. Po rozpadzie ZSRR zaangażował się w politykę, w 1993 został po raz pierwszy wybrany do Dumy Państwowej z ramienia Demokratycznej Partii Rosji. W 2000 startował w wyborach prezydenckich w Rosji, uzyskując 0,4% głosów. W 2005 wstąpił do partii Jedna Rosja i ponownie został deputowanym, a w 2011 kierował przedwyborczym sztabem Władimira Putina. Został także współprzewodniczącym centralnego sztabu założonego przez Putina Wszechrosyjskiego Frontu Ludowego. W 2016 został odznaczony Orderem Za Zasługi dla Ojczyzny I klasy. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]