Stefan Filipkiewicz
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 28 lipca 1879 Tarnów | |
Data i miejsce śmierci | 23 sierpnia 1944 Mauthausen-Gusen | |
Dziedzina sztuki | malarstwo, grafika | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Stefan Filipkiewicz (ur. 28 lipca 1879 roku w Tarnowie, zm. 23 sierpnia 1944 roku w Mauthausen-Gusen) – malarz i grafik, młodopolski pejzażysta. Zaliczany jest do najwybitniejszych przedstawicieli „szkoły pejzażowej” Jana Stanisławskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był starszym bratem Mieczysława Filipkiewicza. Od 1900 do 1908 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa Mehoffera, Floriana Cynka, Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza oraz Jana Stanisławskiego, który wywarł duży wpływ na jego twórczość. Debiutował w 1899 serią pejzaży tatrzańskich wystawionych w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Wystawiał tam oraz we Lwowie, a od 1903 w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, którego był członkiem. Od 1905 był członkiem wiedeńskiej „Secesji”. Od 1908 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Uczestniczył w wystawach secesji w Berlinie (1904), Monachium (1903, 1907, 1909) i Wiedniu (1905, 1911, 1913), a także w wielu międzynarodowych ekspozycjach i wernisażach m.in. w Dreźnie (1912), Rzymie (1911) i Wenecji (1905, 1907, 1910, 1914, 1920, 1926)[1]. Brał udział w zbiorowych prezentacjach polskiej sztuki w Stanach Zjednoczonych (1906), Londynie (1906), Wiedniu (1908, 1915) i Paryżu (1921). Od 1908 roku był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Od 1913 prowadził kurs malarstwa dekoracyjnego w Szkole Przemysłowej w Krakowie. W latach 1914–1917 służył w Legionach. Zaprojektował wzór munduru legionistów i tarcze legionowe. Powrócił do pracy pedagogicznej, a w wolnym czasie tworzył. W 1929 roku otrzymał złoty medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu[1]. Od 1930 roku wykładał na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w 1936 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym. W 1933 roku został nagrodzony przez Polską Akademię Umiejętności za całokształt twórczości. W czasie II wojny światowej brał udział w ruchu oporu i działalności konspiracyjnej. Był Sekretarzem Komitetu Obywatelskiego do Spraw Opieki nad Uchodźcami Polskimi na Węgrzech i członkiem Placówki „W” w Budapeszcie – przedstawicielstwa Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. Jej głównym zadaniem było utrzymywanie (w warunkach ścisłej konspiracji) stałej łączności między rządem polskim a jego przedstawicielstwami w kraju, a więc Delegaturą Rządu na Kraj i Naczelnym Dowództwem Armii Krajowej w Polsce[2].
Aresztowany przez Gestapo w roku 1944 trafił do obozu w Mauthausen-Gusen, gdzie został zamordowany. Według Księgi Zgonów KL Mauthausen – Auf Befehl des RF44 – erhangt 23.8.1944 16.00 justifiziert).
Odznaczony Medalem Niepodległości za służbę w Legionach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stefan Filipkiewicz. Culture.pl. [dostęp 2017-10-31].
- ↑ Antoniewicz Zdzisław: Rozbitkowie na Węgrzech. Wspomnienia z lat 1939-1946. 1987.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
- Członkowie Naczelnego Komitetu Narodowego
- Członkowie Polskiej Akademii Umiejętności
- Ludzie urodzeni w Tarnowie
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Polscy graficy
- Polscy pejzażyści
- Polskie ofiary niemieckich obozów koncentracyjnych
- Ofiary KL Mauthausen-Gusen
- Wykładowcy Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918
- Urodzeni w 1879
- Zmarli w 1944