Stephen Dorrell
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 marca 1952 |
|---|---|
| Minister zdrowia Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 5 lipca 1995 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Stephen James Dorrell (ur. 25 marca 1952[1] w Worcester) – brytyjski polityk, długoletni poseł do Izby Gmin, minister w rządzie Johna Majora.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w Uppingham School oraz w Brasenose College na Uniwersytecie Oksfordzkim[2]. W latach 1971–1973 służył w ochotniczej rezerwie Royal Air Force. Następnie był dyrektorem Faithful Group, rodzinnego przedsiębiorstwa produkującego odzież przemysłową[3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Konserwatywnej[4]. W 1974 był osobistym asystentem Petera Walkera. W październiku tegoż roku sam wystartował w wyborach w okręgu Kingston upon Hull East[3], przegrywając jednak wyraźnie z laburzystą Johnem Prescottem.
Do Izby Gmin został wybrany w następnych wyborach z 1979, wygrywając wybory w okręgu Loughborough[4]. Był wówczas najmłodszym deputowanym (Baby of the House)[5]. Siedmiokrotnie ubiegał się z powodzeniem o reelekcję (1983, 1987, 1992, 1997, 2001, 2005 i 2010), sprawując mandat deputowanego nieprzerwanie do 2015. Od 1997 reprezentował okręg Charnwood[4].
W 1983 został parlamentarnym prywatnym sekretarzem Petera Walkera, wówczas ministra energii[3]. Po wyborach z 1987 objął funkcję asystenta rządowego whipa, a w 1988 lorda komisarza skarbu. W 1990 powołany na parlamentarnego podsekretarza stanu w departamencie zdrowia. Od 1992 był finansowym sekretarzem skarbu[4]. W 1994 został członkiem gabinetu Johna Majora jako minister dziedzictwa narodowego. W 1995 przeszedł na stanowisko ministra zdrowia, na którym pozostał do przegranej konserwatystów w wyborach w 1997[4].
Zgłosił następnie swoją kandydaturę w wyborach na lidera partii, ale wycofał się z nich wobec braku poparcia w szeregach ugrupowania. Poparł wówczas Kennetha Clarke’a[6]; wybory wygrał jednak William Hague. Stephen Dorrell wszedł w skład gabinetu cieni jako odpowiednik ministra edukacji[3]. W 1998 zrezygnował z funkcji partyjnych, dołączając do backbencherów[1][3].
W 2015 nie ubiegał się o ponowny wybór do parlamentu. Związany z biznesem jako konsultant, dołączył do firmy doradczej KPMG. Został też prezesem NHS Confederation, federacji organizacji związanych z systemem National Health Service[2]. W 2019 opuścił torysów, wspierając nowe ugrupowanie Change UK[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Stephen Dorrell. bbc.co.uk, 18 października 2002. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ a b Speakers: Stephen Dorrell. hfma.org.uk. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e StephenDorrell MP. stephendorrell.org.uk. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e Rt Hon Stephen Dorrell. parliament.uk. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ The Youngest Members of Parliament. demon.co.uk. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ The 1997 Conservative Leadership Contest. bbc.co.uk. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- ↑ Stephen Dorrell: As nationalists grip the Tories, I now support Change UK. theguardian.com, 14 kwietnia 2019. [dostęp 2019-05-11]. (ang.).
- Brytyjscy ministrowie
- Brytyjscy parlamentarzyści 1979–1983
- Brytyjscy parlamentarzyści 1983–1987
- Brytyjscy parlamentarzyści 1987–1992
- Brytyjscy parlamentarzyści 1992–1997
- Brytyjscy parlamentarzyści 1997–2001
- Brytyjscy parlamentarzyści 2001–2005
- Brytyjscy parlamentarzyści 2005–2010
- Brytyjscy parlamentarzyści 2010–2015
- Politycy Partii Konserwatywnej (Wielka Brytania)
- Ludzie urodzeni w Worcesterze
- Urodzeni w 1952