Stożkówka wiosenna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stożkówka wiosenna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

gnojankowate

Rodzaj

stożkówka

Gatunek

stożkówka wiosenna

Nazwa systematyczna
Conocybe aporos Kits van Wav.
Persoonia 18(2): 225 (2003)

Stożkówka wiosenna (Conocybe aporos Kits van Wav.) – gatunek grzybów z rodziny gnojankowatych (Bolbitiaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Conocybe, Bolbitiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Pholiotina aporos (Kits van Wav.) Clémençon 1976
  • Pholiotina aporos (Kits van Wav.) Clémençon 1976 var. aporos
  • Pholiotina aporos var. moseriana Hauskn. 2009

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 1,5-3 cm. Powierzchnia o barwie od ochrowej przez cynamonową do intensywnie czerwonobrązowej. W stanie wilgotnym brzeg żłobkowany. Jest higrofaniczny; podczas suchej pogody blednie, poczynając od środka[4].

Blaszki

Wolne, początkowo bladoochrowe, potem rdzawobrązowe[4].

Trzon

Wysokość 2-6 cm, grubość do 2 mm, cylindryczny. Powierzchnia jaśniejsza od kapelusza, pokryta białawymi włókienkami. Pierścień skórkowaty, żłobkowany[4].

Miąższ

O zapachu podobnym do pelargonii[4].

Cechy mikroskopowe;

Wysyp zarodników żółtopomarańczowy. Zarodniki o rozmiarach (7-)8-10 × 4,5-5,5 μm, bez pory rostkowej[4]. Cystydy na ostrzach blaszek nitkowate, tej samej szerokości co blaszki[5].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Stożkówka wiosenna jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej i w Europie Północnej, występuje także na Nowej Zelandii[6]. W Polsce rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano około 10 stanowisk[3]. Bardziej aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów[7].

Saprotrof. Rośnie w lasach, wśród mchów i traw, czasami także na spróchniałych pniakach. W Polsce pojawia się głównie od maja do czerwca[3].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Bardzo podobna morfologicznie jest stożkówka wąskorozwierkowa (Conocybe arrheni). Pojawia się jesienią i odróżnia się budową mikroskopową[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-16]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2017-12-15]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f H. Knudsen, J. Vesterholt, Funga Nordica Nordsvamp, Copenhagen, 2008
  5. Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. KDC, 2006. ISBN 83-7404-513-2.
  6. Discover Life Maps. [dostęp 2017-12-15].
  7. Aktualne stanowiska stożkówki wiosennej w Polsce. [dostęp 2017-12-15].