Przejdź do zawartości

Stosunki Norwegii z Unią Europejską

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Norwegia i Unia Europejska

Między Norwegią a Unią Europejską, pomimo nieprzystąpienia do Unii, istnieje ścisła więź gospodarcza. Wiąże się to między innymi z norweskim importem – ponad 90% produktów sprowadzanych do kraju pochodzi z Unii Europejskiej. Norwegia należy też do Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Schengen (bez Spitsbergenu i Wyspy Niedźwiedziej)[1].

Członkostwo Norwegii w Unii Europejskiej

[edytuj | edytuj kod]

Norwegia dwa razy (w 1972 i 1994) próbowała włączyć się do UE, lecz za każdym razem bezskutecznie[2]. Głównymi przyczynami były:

  • Konieczność poddania wspólnotowej kontroli bogactw naturalnych kraju – ryb, ropy naftowej i gazu ziemnego
  • Norwegia mając wysokie PKB musiałaby więcej wpłacać do unijnego budżetu, niż z niego dostawać

Historia

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Norweskie partie a przystąpienie do Unii

[edytuj | edytuj kod]
Grupa Partia Poz. Główny argument
Rząd Norweska Partia Pracy T "Współpraca, wpływ na decyzje Unii Europejskiej."
Senterpartiet N "Unia nie zmniejsza różnic ekonomicznych i nie wzmacnia demokracji"
Opozycja Høyre T "Pokój, stabilność, solidarność, wpływ"
Partia Postępu ? "Neutralność polityczna, respektowanie wyników referendum"
Sosialistisk Venstreparti N "Brak demokracji, zbyt duży nacisk na wolny handel."
Kristelig Folkeparti N "Wystarczy EOG, niepodległość"
Venstre ? "Partia podzielona, EOG działa, chcemy dalszej współpracy, szacunek dla każdego referendum, Unia nie jest jeszcze demokratyczna"

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polityka europejska Norwegii)
  2. Vanna Vannuccini. Oslo dice 'No' alla UE. „La Repubblica”, s. 17, 1994-11-29. ISSN 0390-1076. (wł.). 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]