Høyre
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
H |
| Lider | |
| Data założenia | |
| Adres siedziby |
Stortingsgaten, 20 0161 Oslo |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków |
29 690 (2020)[1] |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Młodzieżówka | |
| Barwy | |
| Obecni posłowie |
36/169
|
| Strona internetowa | |
Norwegia
 Ustrój i polityka Norwegii Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Monarcha
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Polityka zagraniczna
|
Prawica (Høyre lub H, Norweska Partia Konserwatywna) – norweska partia prawicowa. Założona w 1884, jest drugą pod względem długości funkcjonowania norweską partią polityczną. Obecnie partii przewodniczy Erna Solberg (sprawuje to stanowisko od 2004 roku).
Historia i ideologia[edytuj | edytuj kod]
Konserwatywna Partia Norwegii została założona w 1884 roku, a jej pierwszym przewodniczącym był Emil Stang. Obecnie Høyre jest drugą co do wielkości partią opozycyjną w norweskim parlamencie. Opowiada się za zliberalizowaniem polityki fiskalnej, propagując obniżenie podatków i zmniejszenie interwencji rządu w sprawy gospodarki; deklaruje się jako „konserwatywna partia progresu”[2]. W sprawach społecznych partia przejawia jeszcze bardziej liberalne podejście, popierając prawo do adopcji dzieci przez pary osób tej samej płci[3]. Høyre opowiada się także za wstąpieniem Norwegii do Unii Europejskiej[4].
Członkowie[edytuj | edytuj kod]
Kierownictwo partii twierdzi, iż Høyre liczy sobie 67 tys. zarejestrowanych członków, zorganizowanych w 600 lokalnych oddziałach partyjnych[potrzebny przypis]. Około 15 tys. członków bierze aktywny udział w życiu partyjnym[potrzebny przypis]. Rada Centralna partii zbiera się siedem razy do roku[potrzebny przypis], aby odbyć dyskusje nad tak ważnymi kwestiami jak budżet, sprawy organizacyjne czy program partyjny.
Wyniki wyborcze 1961-2021[edytuj | edytuj kod]
| Rok | % głosów |
|---|---|
| 1961 | 19,3% |
| 1965 | 20,3% |
| 1969 | 18,8% |
| 1973 | 17,2% |
| 1977 | 24,5% |
| 1981 | 31,8% |
| 1985 | 30,4% |
| 1989 | 22,2% |
| 1993 | 17,0% |
| 1997 | 14,3% |
| 2001 | 21,2% |
| 2005 | 14,1% |
| 2009 | 17,2% |
| 2013 | 26,8% |
| 2017 | 25,1% |
| 2021[5] | 20,4% |
Liderzy partii[edytuj | edytuj kod]
- Emil Stang, 1884-1889
- Christian Schweigaard, 1889-1891
- Emil Stang, 1891-1893
- Christian Schweigaard, 1893-1896
- Emil Stang, 1896-1899
- Francis Hagerup, 1899-1902
- Ole Skattebøl, 1902-1905
- Edm. Harbitz, 1905-1908
- Fredrik Stang, 1908-1911
- Jens Bratlie, 1911-1919
- Otto Bahr Halvorsen, 1919-1923
- Ivar Lykke, 1923-1928
- Carl Joachim Hambro, 1928-1934
- Johan Andresen, 1934-1937
- Ole Ludvig Bærøe, 1937-1940
- Arthur Nordlie, 1945
- Carl Joachim Hambro, 1945-1954
- Alv Kjøs, 1954-1962
- Sjur Lindebrække, 1962-1970
- Kåre Willoch, 1970-1974
- Erling Norvik, 1974-1980
- Jo Benkow, 1980-1984
- Erling Norvik, 1984-1986
- Rolf Presthus, 1986-1988
- Kaci Kullmann Five, 1988
- Jan P. Syse, 1988-1991
- Kaci Kullmann Five, 1991-1994
- Jan Petersen, 1994-2004
- Erna Solberg, 2004-[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rødt har klart størst økning av nye medlemmer siden den borgerlige regjeringen tok over. FriFagbevegelse.no.
- ↑ - Historisk vedtak. NRK.no.
- ↑ Nordic, Central and Southeastern Europe 2012,.
- ↑ Wiadomości - Norwegia w strefie Euro?. Norwegofil.pl.
- ↑ Valgresultat for Høyre [online], NRK [dostęp 2021-12-06] (norw. bokmål).
- ↑ Knut Are Tvedt, Hallvard Notaker, Olav Garvik, Høyre [online], Store norske leksikon, 13 listopada 2021 [dostęp 2022-01-06] (norw. bokmål).
