Studebaker Power Hawk
 Studebaker Power Hawk | |
| Producent | |
|---|---|
| Okres produkcji |
1955–1956 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment |
sportowy |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy coupé |
| Silniki | |
| Skrzynia biegów |
manualna / automatyczna |
| Napęd |
tylny |
| Długość |
5,18 m[1] |
| Szerokość |
1,79 m[1] |
| Wysokość |
1,48 m[1] |
| Rozstaw osi |
3,06 m[1] |
| Masa własna |
1404 kg[1] |
| Zbiornik paliwa |
68 l[1] |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne |
Studebaker Commander |
| Konkurencja | |
Studebaker Power Hawk – samochód o charakterze sportowym amerykańskiej marki Studebaker produkowany w latach 1955–1956 przez Studebaker-Packard Corporation, z pięciomiejscowym nadwoziem coupé. Wyprodukowano ponad 7 tysięcy sztuk, w ramach jedynego roku modelowego 1956. Napędzany był silnikiem V8 o pojemności 4,24 l i mocy 170 lub 185 KM.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1953 roku firma Studebaker wprowadziła nową linię samochodów o nowoczesnych, opływowych, niskich nadwoziach; innych od dominujących wówczas na rynku amerykańskim i porównywanych do samochodów europejskich[2]. Autorem ich stylistyki był Robert Bourke ze studia Raymonda Loewy′ego[2]. Produkowane wówczas modele osobowe Champion i Commander miały też swoje odmiany o charakterze sportowym z nadwoziami hardtop i coupé, w kilku wersjach wyposażenia[2]. Cechą szczególną ich stylistyki była maska łagodnie opadająca pomiędzy błotnikami do zderzaka przedniego, nad którym znajdowały się dwa podłużne wloty powietrza[2]. Od roku modelowego 1956, debiutującego w listopadzie poprzedniego roku, modele sportowe zostały przestylizowane i wydzielone jako osobna seria, otrzymując nazwę Hawk (jastrząb) z dodatkowymi określeniami (Flight Hawk w miejsce Champion DeLuxe coupe, Power Hawk w miejsce Commander DeLuxe coupe, Sky Hawk w miejsce President State hardtop i Golden Hawk w miejsce President Speedster hardtop)[3].
Power Hawk był pozycjonowany jako drugi pod względem ceny z czterech modeli sportowych serii Hawk, i pierwszy z silnikiem ośmiocylindrowym. Posiadał dwudrzwiowe pięciomiejscowe nadwozie coupé ze słupkami środkowymi, takie samo jak tańszy Flight Hawk, różniący się słabszym silnikiem[3]. Oba były reklamowane jako rodzinne samochody budżetowego segmentu rynku, o sportowym zacięciu, z wygodnymi miejscami dla pięciu osób[4]. Wszystkie modele z serii Hawk otrzymały przestylizowany przód w stosunku do oryginalnego projektu: centralna część maski została podniesiona i otrzymała z przodu atrapę chłodnicy o kształcie zbliżonym do trapezowego, rozszerzającego się u góry, pokrytą chromowaną kratką[3]. Po jej bokach nad zderzakiem były dwa dodatkowe podłużne chromowane wloty powietrza, nawiązujące do pierwotnej stylistyki z 1953 roku. Między centralną podniesioną częścią a wystającymi pojedynczymi reflektorami na przedłużeniu błotników, maska nadal łagodnie opadała, dochodząc do wlotów powietrza. Dodatkowo na górze wystającej części maski był mały chwyt powietrza[3]. Nad błotnikami przednimi były wolno stojące światła parkingowe – kierunkowskazy, w opływowych obudowach[4]. Samochody otrzymały też nową deskę przyrządów, na panelu ze stali nierdzewnej[4]. Rozstaw osi wynosił 120,5 cala (ok. 3 m)[1].
Power Hawk był wyposażony w silnik V8 OHV Sweepstakes o pojemności 259 cali sześciennych (4,24 l) z dwugardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 170 KM, a za dopłatą z czterogardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 185 KM[3][b]. Stopień sprężania wynosił 7,8:1, a opcjonalnie 8,3:1[3]. Standardowo była stosowana trzybiegowa skrzynia mechaniczna, za dopłatą był dostępny nadbieg (overdrive) lub skrzynia automatyczna Flight-O-Matic (189 dolarów)[3]. Wyposażenie standardowe było tylko podstawowe, a wyposażeniu dodatkowym było m.in. radio, zegar elektryczny, wspomaganie kierownicy i hamulców oraz elektrycznie opuszczane szyby[3].
Wyprodukowano od listopada 1955 roku 7095 samochodów Power Hawk (najwięcej z rodziny modeli Hawk), a cena bez wyposażenia dodatkowego wynosiła 2101 dolarów[1]. Produkowano je w zakładach w Los Angeles i South Bend[3]. Nadwozie miało kod fabryczny 56B-C3[1].
W kolejnym 1957 roku zrezygnowano z modelu Power Hawk, zastępując go przez nowy model coupé Silver Hawk z silnikiem V8 o nieco większej pojemności 289 cali sześciennych[c].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Brak było bezpośredniej konkurencji na rynku amerykańskim – konkurencyjne samochody coupé z tego budżetowego segmentu cenowego nie miały tak sportowego charakteru nadwozia, lecz stanowiły odmiany bardziej klasycznych sedanów.
- ↑ Moc silników samochodów amerykańskich podawana była przed 1972 rokiem jako moc „brutto” w koniach parowych (gross BHP) – moc liczona według późniejszych bardziej realnych zasad jako moc „netto” była niższa (J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004, s. 864. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.)..
- ↑ Według Flory 2008 ↓, s. 849, Power Hawk nie miał następcy, a Silver Hawk w wersji z silnikiem V8 289ci był następcą modelu Sky Hawk z takim samym silnikiem. Uzasadnione jest jednak traktowanie go przede wszystkim jako następcy Power Hawka, gdyż tak jak on miał zwykłe nadwozie coupé (kod 57B-C3, odpowiadający kodowi 56B-C3 Power Hawka), a Sky Hawk miał nadwozie hardtop coupé (kod 56H-K7) (Flory 2008 ↓, s. 776, 854).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).