Superliga polska w piłce ręcznej kobiet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Superliga piłki ręcznej kobiet
PGNiG Superliga Kobiet
Sports current event.svg 2017/2018
Państwo Polska
Dyscyplina piłka ręczna
Organizator rozgrywek ZPRP
Data założenia 1956
Założyciel ZPRP
Poprzednia nazwa Ekstraklasa (1998–2010),
I liga (1956–1998)
Prezes Bogusław Trojan[1][2]
Partner TV Telewizja Polska[3]
(TVP Sport)
Sponsor tytularny PGNiG
Rozgrywki
Liczba drużyn 12
Niższy poziom ligowy I liga polska
Puchary: Liga Mistrzyń,
Puchar EHF,
Challenge Cup
Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca Cracovia
(1956/1957)
Obecny zwycięzca GTPR Gdynia
(2016/2017)
Najwięcej zwycięstw MKS Lublin (19)

Superliga polska w piłce ręcznej kobiet[4] (PGNiG Superliga Kobiet)[5] – najwyższa w hierarchii klasa żeńskich ligowych rozgrywek piłki ręcznej w Polsce, będąca jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon), systemem kołowym, od edycji 2007/2008 dodatkowo z fazą play-off na zakończenie każdego z sezonów i przeznaczone są dla najlepszych polskich klubów piłki ręcznej. Jej triumfator zostaje Mistrzem Polski, zaś najsłabsze drużyny relegowane są do I ligi polskiej. Czołowe zespoły klasyfikacji końcowej każdego sezonu uzyskują prawo występów w europejskich pucharach w sezonie następnym (Lidze Mistrzyń, Pucharze Zdobywczyń Pucharów, Pucharze EHF, bądź Pucharze Challenge EHF).

Decyzję o przeprowadzaniu mistrzostw Polski piłki ręcznej kobiet w formule ligowej podjęto w 1956, a pierwsza edycja ligi odbyła się w sezonie 1956/1957. Od samego początku do dziś rywalizacja ligowa toczona jest w tzw. wersji duńskiej (czyli odmianie 7-osobowej) na obiektach zamkniętych (halach sportowych). Od premierowej edycji rozgrywki ligowe zarządzane są przez Związek Piłki Ręcznej w Polsce. Najwięcej tytułów mistrza Polski zdobył MKS Perła Lublin – 20 (obecny mistrz kraju[6]).

Na przestrzeni lat zmianom ulegała zarówno nazwa rozgrywek (pierwotnie I liga, następnie Ekstraklasa, a od 2010 Superliga), jak i system ich przeprowadzania (klasyczna formuła ligowa, formuła ligowa z późniejszym podziałem na grupę mistrzowską i grupę spadkową, formuła ligowa z fazą play-off), różna była też liczba drużyn przystępujących do rywalizacji (od 6 do 12).

Od początku sezonu 2010/2011 sponsorem tytularnym rozgrywek Superligi pozostaje Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo, a ich marketingowa nazwa brzmi PGNiG Superliga Kobiet[7].

W sezonie 2016/2017 nastąpiła zmiana w systemie przeprowadzania rozgrywek, dotychczasowych system z podziałem na fazę play off i play out został zastąpiony podziałem na dwie „szóstki”. Pierwsza „szóstka” zagra o mistrzostwo Polski. Drużyny z miejsc 7-12 bronić się będą przed spadkiem. Rozgrywki te przebiegać będą systemem każdy z każdym, mecz i rewanż. Będzie więc dodatkowych 10 meczów, po których poznamy nowego mistrza Polski i drużyny, które opuszczą Superligę[8].

Triumfatorki[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1 miejsce 2 miejsce 3 miejsce
1956/1957 Cracovia Stal Chorzów Sośnica Gliwice
1957/1958 Cracovia Budowlani Gogolin Wybrzeże Gdańsk
1958/1959 AZS Katowice Cracovia Włókniarz Łącznik
1959/1960 Cracovia AKS Chorzów Ruch Chorzów
1960/1961 Cracovia Ruch Chorzów AZS Katowice
1961/1962 Ruch Chorzów Cracovia AZS Warszawa
1962/1963 Ruch Chorzów Cracovia AZS Warszawa
1963/1964 Ruch Chorzów Sośnica Gliwice Start Gdańsk
1964/1965 Sośnica Gliwice Cracovia Ruch Chorzów
1965/1966 Sośnica Gliwice Ruch Chorzów Cracovia
1966/1967 Cracovia Sośnica Gliwice AZS Wrocław
1967/1968 AZS Wrocław Cracovia Azoty Chorzów
1968/1969 AZS Wrocław Cracovia Azoty Chorzów
1969/1970 Otmęt Krapkowice Cracovia Sośnica Gliwice
1970/1971 Otmęt Krapkowice Pogoń Szczecin Sośnica Gliwice
1971/1972 Sośnica Gliwice Otmęt Krapkowice AZS Wrocław
1972/1973 Ruch Chorzów AZS Wrocław Otmęt Krapkowice
1973/1974 Ruch Chorzów AZS Wrocław Otmęt Krapkowice
1974/1975 Ruch Chorzów AZS Wrocław Skra Warszawa
1975/1976 AZS Wrocław Ruch Chorzów Skra Warszawa
1976/1977 Ruch Chorzów Skra Warszawa AZS Wrocław
1977/1978 Ruch Chorzów Skra Warszawa AZS Wrocław
1978/1979 AZS Wrocław Ruch Chorzów Skra Warszawa
1979/1980 Ruch Chorzów AZS Wrocław AKS Chorzów
1980/1981 AKS Chorzów AZS Katowice AZS Wrocław
1981/1982 AKS Chorzów AZS Wrocław Ruch Chorzów
1982/1983 Pogoń Szczecin AZS Katowice AZS Wrocław
1983/1984 AZS Wrocław Pogoń Szczecin Cracovia
1984/1985 Cracovia Skra Warszawa Pogoń Szczecin
1985/1986 Pogoń Szczecin Cracovia Ślęza Wrocław
1986/1987 Cracovia AZS Wrocław Pogoń Szczecin
1987/1988 AKS Chorzów Cracovia Start Gdańsk
1988/1989 AZS Wrocław Pogoń Szczecin Cracovia
1989/1990 AZS Wrocław Pogoń Szczecin Piotrcovia Piotrków Trybunalski
1990/1991 Pogoń Szczecin Start Elbląg AKS Chorzów
1991/1992 Start Elbląg AZS Wrocław Piotrcovia Piotrków Trybunalski
1992/1993 Piotrcovia Piotrków Trybunalski AZS Wrocław Start Elbląg
1993/1994 Start Elbląg Piotrcovia Piotrków Trybunalski Sośnica Gliwice
1994/1995 Montex Lublin MKS Zagłębie Lubin Piotrcovia Piotrków Trybunalski
1995/1996 Montex Lublin Sośnica Gliwice MKS Zagłębie Lubin
1996/1997 Montex Lublin Start Elbląg JKS Jarosław
1997/1998 Montex Lublin Piotrcovia Piotrków Trybunalski Start Elbląg
1998/1999 Montex Lublin Sośnica Gliwice Start Elbląg
1999/2000 Montex Lublin MKS Zagłębie Lubin Start Elbląg
2000/2001 Montex Lublin Sośnica Gliwice MKS Zagłębie Lubin
2001/2002 Lubella Montex Lublin MKS Zagłębie Lubin Nata AZS Gdańsk
2002/2003 Pol-Skone Lublin Piotrcovia Piotrków Trybunalski Nata AZS Gdańsk
2003/2004 Nata AZS AWFiS Gdańsk Bystrzyca Lublin MKS Vitaral Jelfa Jelenia Góra
2004/2005 SPR Lublin Nata AZS AWFiS Gdańsk MKS Vitaral Jelfa Jelenia Góra
2005/2006 SPR ICom Lublin MKS Zagłębie Lubin AZS AWFiS Gdańsk
2006/2007 SPR Safo ICom Lublin Piotrcovia Piotrków Trybunalski MKS Zagłębie Lubin
2007/2008 SPR Safo Lublin Dablex AZS AWFiS Gdańsk MKS Zagłębie Lubin
2008/2009 SPR Asseco Lublin MKS Zagłębie Lubin Piotrcovia Piotrków Trybunalski
2009/2010 SPR Lublin MKS Zagłębie Lubin GTPR Gdynia
2010/2011 MKS Zagłębie Lubin SPR AZS Pol Lublin GTPR Gdynia
2011/2012 GTPR Gdynia MKS Zagłębie Lubin SPR Lublin
2012/2013 SPR Lublin MKS Zagłębie Lubin AZS Politechnika Koszalińska
2013/2014 MKS Selgros Lublin MKS Zagłębie Lubin GTPR Gdynia
2014/2015 MKS Selgros Lublin GTPR Gdynia Pogoń Szczecin
2015/2016 MKS Selgros Lublin Pogoń Szczecin GTPR Gdynia
2016/2017 Vistal Gdynia MKS Zagłębie Lubin Start Elbląg
2017/2018 MKS Perła Lublin MKS Zagłębie Lubin Energia AZS Koszalin

2018/2019 MKS Perła Lublin Metraco Zagłębie Lubin Energa AZS Koszalin

Bilans klubów[edytuj | edytuj kod]

  • 21 tytułów – MKS Perła Lublin
  • 9 – Ruch Chorzów
  • 7 – AZS Wrocław
  • 7 – Cracovia
  • 5 – AKS Chorzów
  • 3 – ŁKS Łódź
  • 3 – Pogoń Szczecin
  • 3 – Sośnica Gliwice
  • 3 – Unia Łódź
  • 2 – Vistal Gdynia
  • 2 – Start Elbląg
  • 2 – Otmęt Krapkowice
  • 2 – Stal Chorzów
  • 2 – Zryw Łódź
  • 1 – AZS AWFiS Gdańsk
  • 1 – AZS Katowice
  • 1 – AZS Warszawa
  • 1 – IKP Łódź
  • 1 – Piotrcovia Piotrków Trybunalski
  • 1 – Spójnia Warszawa
  • 1 – SKS Warszawa
  • 1 – Znicz Łódź
  • 1 – MKS Zagłębie Lubin

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Formalnie Przewodniczący Kolegium Ligi oraz Komisarz Rozgrywek (Komisarz Ligi).
  2. ↑ Kolegium Ligi. zprp.pl. [dostęp 2017-09-10].
  3. ↑ Piłka ręczna w Telewizji Polskiej. zprp.pl, 25 maja 2017. [dostęp 2017-09-10].
  4. ↑ PGNiG Superliga: Rozgrywki dodają gazu (pol.). przegladsportowy.pl. [dostęp 2010-09-04].
  5. ↑ Terminarz PGNiG Superligi Kobiet (pol.). zprp.pl. [dostęp 2010-06-13].
  6. ↑ AG, MKS Perła Lublin mistrzem Polski. To 20. tytuł w historii klubu, „lublin.naszemiasto.pl”, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2018-05-20] (pol.).
  7. ↑ Ekstraklasa piłkarek i piłkarzy ręcznych pod nową nazwą (pol.). sportowefakty.pl. [dostęp 2010-06-13].
  8. ↑ Znika faza play-off w żeńskiej Superlidze! ZPRP zmienia zasady gry (pol.). sportowefakty.pl. [dostęp 2016-06-30].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Superliga_polska_w_piłce_ręcznej_kobiet&oldid=56728172”