Przejdź do zawartości

Sylwan z Atosu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Święty
Sylwan
święty mnich
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1866
Szowskoje

Data i miejsce śmierci

24 września 1938
Athos

Czczony przez

Kościół Prawosławny

Kanonizacja

26 listopada 1987
przez Patriarchat Konstantynopolitański

Wspomnienie

11 września (kalendarz juliański)

Szczególne miejsca kultu

Athos

Ikona św. Sylwana

Sylwan, imię świeckie Siemion Iwanowicz Antonow (ur. w 1866 w Szowskim, zm. 24 września 1938 na górze Athos[1]) – duchowny prawosławny, mnich z góry Athos pochodzenia rosyjskiego, autor pouczeń moralnych i nauk o modlitwie. W 1987 kanonizowany.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Siemion Antonow urodził się w rodzinie chłopskiej w 1866 we wsi Szowskoje w guberni tambowskiej[2]. Od najmłodszych lat był wychowywany w duchu religijnym[1]. W wieku dziewiętnastu lat poprosił ojca o zgodę na wstąpienie do Ławry Peczerskiej, jednak ten nakazał mu najpierw odbyć służbę wojskową[3]. W związku z tym po kilku miesiącach Siemion porzucił swoje zamiary. Jak sam wspominał, myśl o wstąpieniu do klasztoru ponownie pojawiła się w jego życiu po widzeniu Matki Bożej[4]. Odbył służbę wojskową w batalionie saperów Lejbgwardii w Petersburgu, po czym wrócił na krótko do rodzinnego domu, następnie zaś wyjechał na Athos[5].

Życie monastyczne

[edytuj | edytuj kod]
Monaster św. Pantelejmona na Athosie, z którym związany był schimnich Sylwan

Siemion Antonow przybył na Athos jesienią 1892 i zgłosił się jako posłusznik do monasteru św. Pantelejmona[6]. Jako nowicjusz przebywał w metochionie kalamarejskim, posiadłości mnichów athoskich położonej poza granicami samego półwyspu. Pracował tam we młynie[2]. Według literatury hagiograficznej jeszcze jako posłusznik był kuszony przez demony i doświadczał widzeń Chrystusa[7].

W 1896 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmują imię mnisze Sylwan[2]. W monasterze nadal zajmował się pracą fizyczną, ponadto studiował teksty ojców pustyni[8]. Całe życie mnisze spędził w monasterze cenobitycznym, nigdy nie ubiegając się o możliwość osiedlenia się w pustelni[1]. Literatura hagiograficzna przypisuje mu dar nieustannej modlitwy oraz podkreśla prowadzony ascetyczny tryb życia, równocześnie stwierdzając, iż przez wiele lat walczył z pokusami pychy i próżności[1].

W 1911 złożył śluby wielkiej schimy, zachowując dotychczasowe imię[2]. Zmarł w monasterze św. Pantelejmona w wieku 72 lat[1].

Nauki Sylwana z Atosu

[edytuj | edytuj kod]

Schimnich Sylwan za życia zyskał opinię świętego starca[9]. Nie posiadał stałych uczniów duchowych, udzielał jednak rad i pouczeń duchowych wielu zwracającym się o nie osobom[10].

Szereg pism i pouczeń ustnych mnicha dotyczył modlitwy, którą nazywał najważniejszą sztuką i dążeniem ludzkim[11]. Sylwan twierdził, iż nieustanna modlitwa mnichów ratuje świat przed zniszczeniem[1].

Duchowny nauczał również, iż we wszystkim wierny powinien poszukiwać oświecenia pochodzącego od Boga, każde wydarzenie rozważać w kontekście jego woli oraz możliwości jej realizacji. Próby zrozumienia woli Boga pozwalają zarazem człowiekowi włączyć się w jego wieczne życie. Jedną z możliwości poznania woli bożej jest realizacja przykazań bożych oraz ogólniej wskazań zawartych w Piśmie Świętym. Jednak ogólna znajomość przykazań może nie wystarczyć człowiekowi, który w życiu styka się z najrozmaitszymi sytuacjami i dylematami. W sytuacji tej najbardziej pożądanym rozwiązaniem jest porzucenie całej swojej wiedzy, myśli i dążeń, by poznać głos Boga i móc realizować jego wskazani. Większość ludzi nie jest jednak w stanie tego uczynić – tym Sylwan proponował wejście w stałą relację z mnichem-starcem i absolutne posłuszeństwo jego wskazówkom[12]. Wiele pouczeń Sylwan poświęcił relacjom starca z pozostającymi pod jego opieką osobami, podkreślając znaczenie posłuszeństwa z ich strony. Tylko ono miało pozwalać starcowi na uzyskanie łaski bożej i wskazanie najsłuszniejszych rozwiązań dla danej osoby[10].

Sylwan z Atosu nakazywał miłowanie wszystkich stworzeń – także szacunek dla roślin i zwierząt, nieniszczenie ani niezabijanie ich bez potrzeby[13].

Kanonizacja i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Sylwan z Atosu został kanonizowany przez Święty Sobór Patriarchatu Konstantynopolitańskiego 26 listopada 1987. Dniem jego wspomnienia jest 11/24 września[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Diewiatowa S.: Преподобный Силуан Афонский (1866-1938).. [dostęp 2011-03-28]. (ros.).
  2. a b c d archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 21. ISBN 978-83-89396-28-0.
  3. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 22-23. ISBN 978-83-89396-28-0.
  4. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 25. ISBN 978-83-89396-28-0.
  5. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 26-28. ISBN 978-83-89396-28-0.
  6. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 28. ISBN 978-83-89396-28-0.
  7. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 28-29. ISBN 978-83-89396-28-0.
  8. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 42-43 i 47. ISBN 978-83-89396-28-0.
  9. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 12. ISBN 978-83-89396-28-0.
  10. a b archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 69-71. ISBN 978-83-89396-28-0.
  11. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 99 i następne. ISBN 978-83-89396-28-0.
  12. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 65. ISBN 978-83-89396-28-0.
  13. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 76. ISBN 978-83-89396-28-0.
  14. archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 347-348. ISBN 978-83-89396-28-0.