Przejdź do zawartości

Syrok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Syrok

Syrok (Schrock, Schröck, Scrocken, Syroch, Syrock, Szrok, błędnie Scrocken)kaszubski herb szlachecki.

Opis herbu

[edytuj | edytuj kod]

Herb znany przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Syrok (Schrock, Schröck, Scrocken, Syroch, Syrock, Szrok, błędnie Scrocken): Na tarczy dzielonej w pas w polu górnym, czerwonym, pół jelenia srebrnego, wspiętego, pole dolne szachowane złoto-błękitno Klejnot: Nad hełmem w koronie ogon pawi. Labry: z prawej czerwone, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite złotem.

Syrok odmienny (Syrock): Sama tarcza, barwy nieznane, pół jelenia w lewo wyskakuje zza pasa z bordiurą, obarczonego czterema kamieniami w pas.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Pieczęć z 1569 wyciśnięta przez Simona Syrocka (wariant odmienny). Wariant uznany za podstawowy pojawił się na mapie Pomorza Lubinusa z 1618, a następnie w herbarzach Nowy Siebmachera, Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von...) oraz Żernickiego (Der polnischen Adel).

Rodzina Syrok

[edytuj | edytuj kod]

Drobna, rzadko wzmiankowana rodzina z ziemi lęborskiej, gdzie zamieszkiwali wieś Mierzynko. Pierwsza wzmianka z 1569 (Simon Syrock), kolejne z 1575 (Szirock), 1582 (nieletni spadkobiercy Simona Schrocka), 1609, 1628 (Asmus Schrocke). Nie odnotowani już w spisie hołdowników z 1658, ale żyli jeszcze w 1671 (chociaż prawdopodobnie już bez włości).

Herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Syrok (Schrock, Schrocke, Schröck, Syroch, Syrock, Szirock, Szrok, błędnie Srocken).

Herb Syrok przypisywano też, zapewne przez podobieństwo przydomka do nazwiska, rodzinie Zuroch-Zmiewskich i Zuroch-Piechowskich. Jest to jednak błąd, rodziny te używały herbu Leliwa.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.2. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2007, s. 189-190, 299. ISBN 978-83-924425-9-2.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.