Przejdź do zawartości

Szczęsny Gorazdowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczęsny Gorazdowski
Feliks Gorazdowski
Ilustracja
Data urodzenia

12 stycznia 1814

Data i miejsce śmierci

14 maja 1903
Lwów

Zawód, zajęcie

introligator

Narodowość

polska

Multimedia w Wikimedia Commons

Szczęsny (właśc. Feliks) Gorazdowski herbu Prawdzic (ur. 12 stycznia 1814, zm. 14 maja 1903 we Lwowie) – polski introligator, pracownik służby sądowej, działacz lokalny, deputowany, ojciec św. ks. Zygmunta Gorazdowskiego.

Grób Szczęsnego Gorazdowskiego

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 stycznia 1814 jako Feliks Gorazdowski i pod tym imieniem figurował w dokumentach[1][2][3][a][4]. Wywodził się z rodu Gorazdowskich herbu Prawdzic[5][6][4]. Pochodził z Dobrej, z rodziny ziemiańskiej[3]. Był synem Szymona i Anny z domu Dobrzańskiej[1]. 21 września 1843 ożenił się w Birczy z 20-letnią Aleksandrą Łazowską herbu Łada[2][7] (zm. 1891, pochowana na Cmentarzu Stryjskim we Lwowie[3]). Oboje mieli siedmioro dzieci, w tym Mariannę Helenę (1844-1881, po mężu Korabiewska, nauczycielka)[8], Zygmunta (1845-1920, drugie ich dziecko, późniejszy duchowny rzymskokatolicki, ogłoszony świętym)[9], Mieczysławę Stefanię (1846-1849)[10], Mieczysława Bonawenturę Aleksandra (1849-1853)[11], Kazimierza Jana (1852-1853), Michalinę Mieczysławę (1856-1879, nauczycielka), Marię Henrykę (1859-1938, po mężu Machalska, nauczycielka)[12].

Kształcił się w dziedzinie introligatorskiej, a podczas praktyki w tym zawodzie w 1841 w Wiedniu założył w tym mieście pierwsze stowarzyszenie polskich rękodzielników[3]. Później, opuszczając to miasto otrzymał od współpracowników pamiątkowy medal[3].

Wszedł w skład komitetu założonego w 1848 w dzień urodzin cesarza Ferdynanda I Habsburga (19 kwietnia) Kasyna Narodowego[3]. W Sanoku figurował jako introligator[9]. Zasiadał w prezydium Obwodowej Rady Narodowej w Sanoku[13]. Jako jej reprezentant w okresie Wiosny Ludów w 1848 przystąpił do Centralnej Rady Narodowej we Lwowie[14]. W tym czasie pełnił także mandat posła ziemi sanockiej na wiedeński Sejm Ustawodawczy, obradujący wówczas w Kromieryżu[3][5][6][4]. Za swoje zasługi otrzymał tytuł honorowego obywatela Sanoka[5][6][4]. Razem z rodziną przebywał w Sanoku do około 1850[15].

Później wraz z rodziną osiadł w Przemyślu. W okresie zaboru austriackiego podjął pracę w c. k. służbie sądowniczej i od około 1856 do około 1873 pracował na stanowisku zaprzysiężonego szacownika dla wyrobów introligatorskich przy C. K. Sądzie Obwodowym w Przemyślu[16]. Od około 1867 do około 1875 był kontrolerem w Szpitalu Powszechnym w Przemyślu (do około 1870 w charakterze pomocniczym)[17]. W 1860 uczestniczył w deputacji do cesarza Franciszka Józefa I jako poseł miasta Przemyśla „do tronu”[3][5][6][4]. Od około 1870 do około 1874 zasiadał w zarządzie Funduszu Pożyczkowego dla Przemysłowców i Rękodzielników (zał. 1860)[18], od około 1871 był członkiem komitetu tegoż[19].

Około 1875 zakończył czynną pracę, a podczas posiedzenia III kadencji Sejmu Krajowego Galicji we Lwowie 24 marca 1876 ogłoszono jego petycję o odprawę lub zapomogę[20]. We Lwowie pomagał synowi, ks. Zygmuntowi Gorazdowskiemu w działalności charytatywnej – prowadził założony przez duchownego internat dla studentów przy ul. Maurycego Mochnackiego[21].

Zmarł 14 maja 1903 we Lwowie w wieku 90 lat w domu swojego syna, ks. Zygmunta Gorazdowskiego, proboszcza parafii św. Mikołaja[3][5][6][4]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[4].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Felix Gorazdowski”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Siuta 2007 ↓, s. 27.
  2. ↑ a b Księga małżeństw parafii Bircza 1828-1861. skany.przemysl.ap.gov.pl. s. 62. [dostęp 2020-03-24].
  3. ↑ a b c d e f g h i Józef Białynia Chołodecki: Cmentarz Stryjski we Lwowie. Lwów: Towarzystwo Miłośników Przeszłości Lwowa, 1913, s. 61.
  4. ↑ a b c d e f g Informacja na inskrypcji nagrobnej Szczęsnego Gorazdowskiego na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
  5. ↑ a b c d e Kronika. Zmarli. „Kurjer Lwowski”. Nr 136, s. 4, 17 maja 1903. 
  6. ↑ a b c d e Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”. Nr 113, s. 4, 17 maja 1903. 
  7. ↑ Siuta 2007 ↓, s. 34.
  8. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 134 (poz. 33).
  9. ↑ a b Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 160 (poz. 169).
  10. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 177 (poz. 156).
  11. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 218 (poz. 121).
  12. ↑ Siuta 2007 ↓, s. 41-43.
  13. ↑ A collection of proclamations, announcements and other ephemera relating to ....
  14. ↑ Działalność Lwowskiej Centralnej Rady Narodowej w świetle źródeł polskich. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, 1994, s. 91, 97, 99.
  15. ↑ Siuta 2007 ↓, s. 48.
  16. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 128.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 87.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 95.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 92.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 123.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 137.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 138.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 141.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 141.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 138.
    •Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 192.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 111.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 120.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 103.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 108.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 108.
  17. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 859.
    •>Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 572.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 617.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 544.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 544.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 559.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 601.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 603.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 533.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 531.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 548.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 589.
  20. ↑ Sejm Krajowy. „Gazeta Lwowska”. Nr 70, s. 2, 27 marca 1876. 
  21. ↑ Z paniami Krystyną Strzelecką i Marią Walczewską rozmawiają Andrzej Chlipalski i Janusz M. Paluch. cracovia-leopolis.pl. [dostęp 2020-03-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dolores Danuta Siuta: Apostoł Bożego Miłosierdzia. Św. ks. Zygmunt Gorazdowski (1845-1920). Kraków: Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy, 2007.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szczęsny_Gorazdowski&oldid=71779530”