Szczerba (Tatry)
 Długi Giewont, Szczerba i Wielki Giewont – widok od północno-wschodniej strony | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1810 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′03,2″N 19°56′12,5″E/49,250889 19,936806
| |
Szczerba – przełęcz w masywie Giewontu w Tatrach Zachodnich oddzielająca jego główny szczyt Wielki Giewont (1894 m n.p.m.) od grani Długiego Giewontu[1]. Przełęcz leży na wysokości 1810 m[2] (według wcześniejszych pomiarów 1823 m), jest więc o 84 m niższa od głównego szczytu, na którym stoi krzyż na Giewoncie i który znajduje się na wschód od niego. Tuż za Szczerbą, w grani Długiego Giewontu znajduje się jej najwyższa kulminacja (1867 m), odległa w prostej linii ok. 320 m od krzyża.
Grań, w której znajduje się Szczerba, jest rozdwojona, w środku znajduje się podłużny rów grzbietowy o głębokości ok. 5 m. Grzbiet ograniczający rów od południa jest wyższy od grzbietu po stronie północnej[2]. Przełęcz zbudowana jest z wapieni i dolomitów górnej jury serii wierchowej, których warstwy są niemal pionowo ułożone (przechylone o ok. 80 stopni na południe). Na północną stronę, do Małej Dolinki opada bardzo stromy Żleb Szczerby o względnej wysokości ok. 500 m. Próby zejścia nim już nieraz skończyły się tragicznie. Od strony południowej zbocza opadające do Doliny Kondratowej są znacznie łagodniejsze, przełęcz jest z tej strony łatwo dostępna, jakkolwiek wejście na nią jest nielegalne (nie znajduje się na obszarze przeznaczonym do uprawiania taternictwa). Jej podwierzchołkowa część to tzw. Wielki Upłaz. Poniżej niego, na osi przełęczy znajduje się Koński Żleb[3].
W Szczerbie znajduje się jaskinia Dziura w Szczerbie I, a w jej pobliżu, od strony Doliny Kondratowej, jaskinie: Studnia w Giewoncie i Ruda Nyża[4].
Szczerba jest wzmiankowana w wierszu Adama Asnyka „Giewont” („Zawieszając księżyc w swojej szczerbie, jakby srebrną Leliwę miał w herbie”).
Przez przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego.
- ↑ Władysław Cywiński, Tatry. Giewont, Poronin: Wyd. Górskie, 1994, ISBN 978-83-7104-002-3, OCLC 749766988.
- ↑ Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-11-19].