Szczyrbskie Solisko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 17:58, 18 sie 2014. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Szczyrbskie Solisko
{{{nazwa oryginalna}}}
Ilustracja
Szczyrbskie Solisko wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

ok. 2320 m n.p.m.

Pierwsze wejście

3 czerwca 1906 r.
Günter Oskar Dyhrenfurth i Hermann Rumpelt

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Szczyrbskie Solisko (słow. Štrbské Solisko, niem. Csorbaer Solisko, węg. Csorbai-Szoliszkó[1]) – szczyt o wysokości ok. 2320 m n.p.m. w Grani Soliska, w słowackich Tatrach Wysokich. Od Furkotnego Soliska oddzielony jest przełęczą Szara Ławka, a od Młynickiego SoliskaNiską Ławką[2].

Jest jednym z ostatnich wybitniejszych wierzchołków w Grani Soliska. Dalej na południe wysunięte są jedynie Młynickie Solisko (nieco niższe, ok. 2301 m) i Skrajne Solisko (2093 m). Wierzchołek Szczyrbskiego Soliska dostępny jest tylko dla taterników, nie prowadzą na niego żadne znakowane szlaki turystyczne. Jest on najdogodniej dostępny przy wejściu przez Smrekowicką Przełęcz i Młynickie Solisko zarówno od strony Doliny Furkotnej, jak i Doliny Młynickiej[2].

Szczyrbskie Solisko jest jedynym szczytem Grani Soliska dobrze widocznym znad Szczyrbskiego Jeziora – dalsze są przez nie zasłonięte, a bliższe nie wyróżniają się na jego tle[2].

Pierwsze znane wejścia:

Szczyrbskie Solisko widoczne z okolic Szczyrbskiego Jeziora
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 109–112.