Wyżnia Soliskowa Ławka
 Wyżnia Soliskowa Ławka (wśród podpisanych obiektów) – widok od strony wschodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2386 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°09′44,4″N 20°01′55,9″E/49,162333 20,032194
| |
Wyżnia Soliskowa Ławka (słow. Solisková lávka[1], 2386 m[2]) – przełęcz znajdująca się w Grani Soliska w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela ona Wielkie Solisko od Pośredniego Soliska. Ma dwa siodła, rozdzielone wyraźną kulminacją, dobrze widoczną z obu dolin leżących u stóp przełęczy – Doliny Furkotnej i Doliny Młynickiej[3]. Do Doliny Furkotnej opada z przełęczy żleb, rozwidlający się w górnej części[3].
Na Wyżnią Soliskową Ławkę nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Dla taterników najdogodniej dostępna jest od strony Doliny Furkotnej (w górnej części południową gałęzią żlebu[3]) i umożliwia łatwy dostęp do dwóch sąsiadujących wierzchołków – Wielkiego i Pośredniego Soliska[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia:
- Karol Englisch i Paul Spitzkopf senior, 19 lipca 1903 r. – letnie,
- Adam Karpiński i Stefan Osiecki, 12 kwietnia 1925 r. – zimowe[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 334. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c Arno Puškáš: Vysoké Tatry, horolezecký sprievodca monografia, diel IX. Bratislava: Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, 1988, s. 111–112.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 95.