Szerokiej drogi, kochanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szerokiej drogi, kochanie
Gatunek

psychologiczny

Rok produkcji

1971

Data premiery

18 kwietnia 1972

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

95 minut

Reżyseria

Andrzej Jerzy Piotrowski

Scenariusz

Olgierd Czerniewicz
dialogi:
Stanisław Dygat

Główne role

Małgorzata Niemirska
Wieńczysław Gliński

Muzyka

Waldemar Kazanecki

Zdjęcia

Andrzej Ramlau

Scenografia

Jan Grandys

Kostiumy

Alicja Wasilewska

Montaż

Krzysztof Osiecki

Wytwórnia

Zespół Filmowy Iluzjon

Dystrybucja

Centrala Wynajmu Filmów

Szerokiej drogi, kochaniepolski film psychologiczny z 1971 roku w reżyserii Andrzeja Jerzego Piotrowskiego.

Polska premiera odbyła się w podwójnym pokazie z reportażem „Ich miłość” Romana Wionczka z 1971 roku[1].

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Doktor Jaroń jedzie z kochanką Zuzanną nad morze. Awaria samochodu zmusza ich do zatrzymania w warsztacie. Właściciel, inżynier Maćkowski, zaprasza ich do siebie na nocleg. Poza nimi są dziennikarz Mucha i młodziutka Gabrysia, rzekomo siostrzenica gospodarza. Radio nadaje komunikat, w którym żona Jaronia wzywa go do natychmiastowego powrotu. Zuzanna spędza noc z mechanikiem Jankiem. Inżynier znika i zabiera ze sobą tajemniczą żółtą walizkę. Rankiem odjeżdża też Jaroń i Zuzanna z dziennikarzem.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Idziemy do kina. „Film”. 13, s. 15, 1972-03-26. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]