Przejdź do zawartości

Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda
Ilustracja
Kompleks budynków Szkoły Wawelberga i Rotwanda przy ul. Mokotowskiej (1897)
Data założenia

1895

Data likwidacji

1951

Typ

techniczna

Państwo

 Polska

brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica pamiątkowa na odbudowanym po wojnie budynku głównym kompleksu Szkoły przy ul. Mokotowskiej 4/6
Nowy budynek przy ul.Narbutta 86, widok od strony ul. A. Boboli. Współcześnie Gmach Stary Technologiczny Politechniki Warszawskiej

Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda[1] – szkoła mechaniczno-techniczna, ufundowana w 1895 w Warszawie przez finansistów Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda[2].

Działała w latach 1895–1951, początkowo jako szkoła średnia, później inżynierska, a w końcowym okresie równolegle z Politechniką Warszawską, do której została włączona w 1951 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1891 Hipolit Wawelberg i Stanisław Rotwand, chcąc uczcić pamięć Henryka Wawelberga (odpowiednio: ojca i teścia), ofiarowali 100 tys. rubli na cel dobroczynny[3]. W 1892 ta kwota została złożona w Banku Handlowym w Warszawie z przeznaczeniem na budowę średniej szkoły technicznej[3].

Pierwszym dyrektorem był profesor Instytutu Górniczego w Petersburgu Maurycy Mitte, którego nazwisko znalazło się w nazwie szkoły[1]. Nauka trwała 4 lata[1]. Do 1905 językiem wykładowym był rosyjski, a od 1906 – język polski[1].

Od 1906 szkoła miała nieoficjalnie charakter politechniki. W 1919 została przekazana przez fundatorów państwu[1]. W 1929 warunkiem przyjęcia do szkoły stało się posiadanie matury i do 1939 miała ona status szkoły wyższej.

Pierwsza siedziba szkoły mieściła się przy ulicy Jana Pankiewicza[1]. W 1897 placówkę przeniesiono do nowego kompleksu budynków przy ul. Mokotowskiej 4/6. Około 1933−1934 przy ul. św. A. Boboli 14 na Mokotowie wzniesiono nowy zespół budynków szkoły składający się z pięciokondygnacyjnego gmachu dydaktycznego zwróconego frontem do ulicy Narbutta i dwukondygnacyjnej hali warsztatowej (obecnie Gmach Stary Technologiczny Politechniki Warszawskiej przy ul. Narbutta 86)[4].

W latach 1940–1944 za zgodą niemieckich okupantów w gmachu Szkoły działały średnie szkoły techniczne, m.in. Zawodowa Szkoła Techniczna[5]. 11 kwietnia 1943 drużyna „CR–500” Szarych Szeregów, w ramach akcji przeciwko działalności warszawskiego Urzędu Pracy (Arbeitsamtu), z powodu zagrożenia wywiezieniem na roboty do III Rzeszy zniszczyła znajdujące się w budynku szkoły spisy jej słuchaczy[6].

Kompleks budynków przy ul. Mokotowskiej został całkowicie zniszczony w czasie powstania warszawskiego w sierpniu 1944. Główny budynek kompleksu został odbudowany w zmienionej formie w 1949, co upamiętnia tablica z piaskowca umieszczona przy wejściu. Tylko lekko uszkodzony został natomiast budynek dydaktyczny przy ul. św. Andrzeja Boboli[7].

Szkoła wznowiła działalność 18 września 1945 w zachowanym budynku przy ul. Boboli[8]. W hali maszyn zamieszkało 50 studentów[9]. W 1947 absolwentom szkoły przyznano stopień inżyniera[1].

Pomimo sprzeciwu władz uczelni, w 1951 nastąpiło jej połączenie z Politechniką Warszawską[10]. Oficjalnym uzasadnieniem dla połączenia było przejście Politechniki na dwustopniowość kształcenia i to, że jej studia zawodowe nie różniły się od studiów Szkoły Wawelberga i Rotwanda[11].

Nazwy

[edytuj | edytuj kod]
  • od 1895 – Średnia Szkoła Mechaniczno-Techniczna M. Mittego
  • do 1919 – Szkoła Mechaniczno-Techniczna H. Wawelberga i S. Rotwanda
  • 1919–1929 – Państwowa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda
  • 1929–1939 – Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda
  • 1940–1944 – Państwowa Szkoła Budowy Maszyn i Państwowa Szkoła Elektryczna (dwuletnie średnie szkoły techniczne)[12]
  • 1945–1951 – Szkoła Inżynierska im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda

Dyrektorzy

[edytuj | edytuj kod]

Dyrektorami Szkoły Technicznej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda a potem Państwowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki) byli kolejno inżynierowie: Maurycy Mitte (1895-1900), Antoni Kozierowski (1900−1901), Paweł Sosnowski (1901−1902), Siemion Grygoriew (1902−1905), Emil Świda (1906), Stefan Kossuth (1906−1916), Ignacy Radziszewski (1916−1919) Leon Buszkowski (1919−1920), Stanisław Zakrzewski (1920−1940), Adam Bedyński (1940-1944)[13][14].

Absolwenci

[edytuj | edytuj kod]

Szkołę ukończyło ok. 4 tysięcy osób[1].

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Szkoły Inżynierskiej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
  • Tablica na ścianie budynku przy ul. Mokotowskiej 4/6[15].
  • Tablica na ścianie budynku przy ul. Narbutta 86[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 838. ISBN 83-01-08836-2.
  2. ↑ Wielka Encyklopedia PWN. Tom 29. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 35. ISBN 83-01-14364-9.
  3. ↑ a b Ludwik Uzarowicz: Szkoła Wawelberga i Rotwanda [w:] Politechnika Warszawska 1915–1965. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 27.
  4. ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 12. Plac Na Rozdrożu-Nowiniarska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2006, s. 169. ISBN 83-88372-34-3.
  5. ↑ M. Bernhardt, Szkoła Wawelberga i Politechnika Warszawska w latach 1940-1944, "Histmag.org", 8 marca 2009.
  6. ↑ Tomasz Strzembosz: Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 299. ISBN 83-06-00717-4.
  7. ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 92. ISBN 83-60350-00-0.
  8. ↑ Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 178, 180.
  9. ↑ Jan Górski: Drugie narodziny miasta. Warszawa 1945. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1976, s. 180.
  10. ↑ Ludwik Uzarowicz: Szkoła Wawelberga i Rotwanda [w:] Politechnika Warszawska 1915–1965. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 36.
  11. ↑ Eugeniusz Olszewski: Rozwój Politechniki [w:] Politechnika Warszawska 1915–1965. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 131.
  12. ↑ Ludwik Uzarowicz: Szkoła Wawelberga i Rotwanda [w:] Politechnika Warszawska 1915–1965. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 33.
  13. ↑ Zdzisław Dębicki, To była wspaniała szkoła: z dziejów Szkoły im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie (1895-1951). W stulecie założenia szkoły. Warszawa 1995, s. 13, 14, 83
  14. ↑ Zbigniew Tucholski, Polska kadra i studenci Instytutu Technologicznego w Petersburgu, Polski Petersburg [dostęp 24.08.2023]
  15. ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 181. ISBN 83-912463-4-5.
  16. ↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 187. ISBN 83-912463-4-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szkoła_Inżynierska_im._Hipolita_Wawelberga_i_Stanisława_Rotwanda&oldid=74497397”