Tadeusz Arentowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Gruzin (dyskusja | edycje) o 21:32, 20 lut 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

,

Tadeusz Aleksander Arentowicz
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

19 września 1909
Sierpc

Data śmierci

8 lipca 1941

Przebieg służby
Siły zbrojne

Polskie Siły Powietrzne,
- RAF

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1
65 Dywizjon RAF
Dywizjon 303

Stanowiska

instruktor specjalny
dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia

Krzyż Walecznych (od 1941)

Tadeusz Aleksander Arentowicz, ps. Szpak (ur. 19 września 1909 w Sierpcu, zm. 8 lipca 1941) – major pilot Wojska Polskiego, major (ang. Squadron Leader) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys

Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (VII promocja, 11 lokata[1]). 15 sierpnia 1933 został mianowany podporucznikiem obserwatorem i przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie. Odbył w Grudziądzu kurs pilotażu i kurs pilotażu myśliwskiego. Był instruktorem w Wyższej Szkole Pilotażu, z którą został przeniesiony w marcu 1939 na lotnisko Ułęż pod Dęblinem.

W kampanii wrześniowej brał udział jako pilot tzw. grupy dęblińskiej, a następnie z personelem CWL ewakuował się na lotnisko Wielick. Z lotniska rzutem kołowym ewakuował się do Rumunii. W porcie Constanza miał odebrać samoloty angielskie, których transport jednak nie dotarł do portu. Pozostał z grupą pilotów w Rumunii, a następnie przedostał się do Francji i dalej do Anglii.

W Anglii otrzymał numer służbowy P-0251 i na początku 1941 po przeszkoleniu na sprzęcie brytyjskim został przydzielony do dywizjonu 303 na stanowisko dowódcy eskadry. Pełnił czasowo obowiązki dowódcy dywizjonu po śmierci kpt. Zdzisława Henneberga, a 3 lipca 1941 objął dowództwo dywizjonu. W dniu 8 lipca 1941 odbył lot bojowy na samolocie Supermarine Spitfire nr P 8502 jako górna osłona bombowców lecących z zadaniem zniszczenia linii kolejowej i dworca w Lille. Zaatakowany przez myśliwce wroga został zestrzelony i spadł do morza (piloci dywizjonu widzieli w rejonie Dunkierki spadający samolot dowódcy). Zostały podjęte poszukiwania przez samoloty Lysander, ale nie przyniosły rezultatu. Tadeusz Arentowicz zginął w morzu.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana figuruje na 418. pozycji z 1 uszkodzonym samolotem.

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ VII promocja

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Arentowicz&oldid=55969117”