Przejdź do zawartości

Tadeusz Doboszyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tadeusz Doboszyński (ur. 1927 w Lublinie, zm. 3 sierpnia 2012[1]) – Komandor profesor doktor habilitowany medycyny zajmujący się medycyną nurkowania. Żołnierz AK, wykładowca Wojskowej Akademii Medycznej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec, zawodowy oficer zmarł, gdy Tadeusz miał 3 lata. Po ukończeniu szkoły podstawowej Tadeusz Doboszyński wstąpił do Korpusu Kadetów we Lwowie. Po wybuchu wojny znalazł się w Wilnie, gdzie uczył się na tajnych kompletach i pracował. Zagrożony aresztowaniem, wstąpił do leśnego oddziału 6 Samodzielnej Brygady AK. Po wojnie i rozformowaniu AK kontynuował naukę w Białymstoku, gdzie uzyskał maturę. Następnie rozpoczął studia na Wydziale Farmacji Uniwersytetu Lubelskiego. Po uzyskaniu dyplomu magistra farmacji w 1949 został powołany na kurs Oficerów Służby Zdrowia w Łodzi. Po kursie otrzymał awans na porucznika i został zawodowym żołnierzem[2].

Początkowo był kierownikiem pracowni w Laboratorium Sanitarno-Epidemiologicznym Marynarki Wojennej w Gdyni oraz starszym asystentem w Studium Wojskowym Akademii Medycznej w Gdańsku[2].

W 1961 obronił pracę doktorską Badania nad składem aminokwasowym białek krajowych konserw rybnych z zastosowaniem chromatografii bibułowej i uzyskał stopień doktora nauk medycznych[2].

Po uzyskaniu doktoratu przeszedł do Katedry Medycyny Morskiej Wojskowej Akademii Medycznej, mieszczącej się w Gdyni, gdzie został kierownikiem Zakładu Medycyny Podwodnej[2].

Habilitował się w 1970, w gdańskiej Akademii Medycznej, na podstawie pracy Model przebiegu dekompresji w nurkowaniach na mieszaninach tlenowo-azotowych. W 1987 został profesorem[2].

Pracując w Katedrze Medycyny Morskiej Wojskowej Akademii Medycznej, Tadeusz Doboszyński zajmował się wpływem dekompresji na organizm człowieka i opracowywaniem metod bezpiecznej dekompresji nurków oraz mieszkańców podwodnych habitatów. Wyniki jego prac zostały użyte przy budowie habitatów oraz dzwonów nurkowych w stoczni szczecińskiej[2].

Tadeusz Doboszyński był autorem 120 prac opublikowanych w specjalistycznych periodykach, poświęconych fizjologi nurkowania i dekompresji oraz współautorem podręczników. Wypromował 6 doktorów[2].

Po przejściu na emeryturę pracował w cywilnych ośrodkach hiperbarycznych[2].

Oprócz pracy naukowej był czynnym zawodnikiem sportów zimowych oraz jeździectwie. Hobbystycznie zajmował się historią II wojny światowej oraz kawalerii w II Rzeczypospolitej[2].

Nagrody i odznaczenia[2]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zbigniew Jabłoński, Kmdr prof. dr hab. med. Tadeusz Doboszyński, „Skalpel”, 6/2012, Wojskowa Izba Lekarska, grudzień 2012, s. 22, ISSN 1230-493x [dostęp 2020-10-31].
  2. a b c d e f g h i j Kazimierz Dęga. Współtwórca polskiej medycyny podwodnej i hiperbarycznej kmdr prof. dr hab. med. Tadeusz Doboszyński. „Nautologia”. 151, s. 85–88, 2014. Polskie Towarzystwo nautologiczne. ISSN 0548-0523. 
  3. M.P. z 2012 r. poz. 967