Tadeusz Pompowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Pompowski
Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1910
Lwów

Data i miejsce śmierci

19 marca 1985
Sopot

prof. nauk technicznych
Specjalność: chemia
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”

Tadeusz Pompowski (ur. 29 sierpnia 1910 we Lwowie, zm. 19 marca 1985 w Sopocie) – polski inżynier, wykładowca, prorektor do spraw młodzieży, dziekan Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej, specjalista z dziedziny chemii analitycznej, technologii związków nieorganicznych i ekologii.

Działalność naukowa i zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Absolwent XI Państwowego gimnazjum typu matematyczno-przyrodniczego we Lwowie w 1930. Studia wyższe ukończył na Wydziale Chemicznym Politechniki Lwowskiej w 1937 – inżynier chemik. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej GASCONIA, w 1936-1937 pełnił funkcje prezesa i wiceprezesa. W 1933-1937 pracował na Politechnice Lwowskiej, będąc starszym asystentem w Mechanicznej Stacji Doświadczalnej (MSD) – laboratorium chemicznym (MSD), a w 1937-1939 w oddziale MSD w Sosnowcu w kontroli produkcji i odbiorze wyrobów dla wojska i przemysłu naftowego. Od stycznia 1940-czerwca 1941 został zatrudniony na Politechnice Lwowskiej w Katedrze Technologii Nieorganicznej, od marca 1940 do czerwca 1944 kierownik laboratorium chemicznym firmy „Galikol” (Zjednoczone Fabryki Chemiczno-Spożywcze) we Lwowie, prowadząc badania naukowe nad: wodą, glebą i minerałami. 1 lipca 1944 wyjechał ze Lwowa do Jasła. Od marca-czerwca 1945 został kierownikiem i organizatorem fabryki sukna w Nowym Targu.

Od lipca 1945 mieszkał w Sopocie. Pracował od lipca 1945-lutego 1946 w Delegaturze Państwowego Monopolu Spirytusowego w Sopocie. 15 listopada 1945 został zatrudniony na Politechnice Gdańskiej. W 1945-1980 pracował na Politechnice Gdańskiej. Na emeryturę przeszedł w 1980. W 1952-1954 był prodziekanem, w 1954-1957 i 1961-1965 dziekanem Wydziału Chemicznego PG, a w 1957-1959 prorektorem do spraw młodzieży.

W 1948 na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej uzyskał doktorat. W 1951 mianowany zastępcą profesora, w 1954 docentem, od 1962 profesorem nadzwyczajnym, od 1973 profesorem zwyczajnym. W 1948-1970 pełnił funkcję kierownika: Katedry i Zakładu Analizy Technicznej i Towaroznawstwa, Chemii Fizycznej, Technologii Nieorganicznej, a w 1972-1975 Zakładu Technologii Związków Nieorganicznych, w 1979-1980 kierownika Zakładu Chemii i Technologii Nieorganicznej i Materiałów Budowlanych. W 1946-1955 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej, a w 1947-1951 w Liceum Budownictwa Okrętowego, w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej od 1949-1957, na Wydziale Farmaceutycznym Akademii Medycznej (obecnie GUMED) od 1958-1962 w Gdańsku.

Członek wielu organizacji naukowych i zawodowych w kraju m.in.: Polskiego Towarzystwa Chemicznego (przewodniczący i wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego), Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa (wieloletni wiceprzewodniczący, przewodniczący od 1957-1960), Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego – przewodniczący oddziału gdańskiego, Naczelnej Organizacji Technicznej.

Członek Polskiego Związku Filatelistycznego (PZF) od 1954, od 1961-1969 prezes Zarządu Oddziału Gdańskiego, od 1969 honorowy prezes Zarządu Okręgu PZF w Gdańsku, w 1981 otrzymał tytuł Członka Honorowego PZF.

Był autorem, współautorem 120 publikacji, 10 skryptów na temat analizy chemicznej, związków nieorganicznych, technologii nieorganicznej, twórcą, w tym autorem 7 skryptów, współtwórcą 8 patentów. Promotor 31 doktorów. Należał do ekspertów z zakresu: zwalczania korozji, ochrony wodnej środowiska, przewożonych surowców na statkach Polskiej Marynarki Handlowej i okrętów Polskiej Marynarki Wojennej, był autorem ekspertyz dla wielu fabryk i instytucji Gdańska, Gdyni, Gliwic i województwa gdańskiego. Rzeczoznawca biegły do orzeczeń z dziedziny technologii chemicznej, bezpieczeństwa i higieny pracy, materiałoznawstwa chemicznego dla sądów, izb morskich, firm maklerskich. Pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie (kwatera B4-14-8)[1].

Grób prof. Tadeusza Pompowskiego na cmentarzu katolickim w Sopocie

W 2007 została powołana Nagroda im. Tadeusza Pompowskiego za wybitne osiągnięcia technologiczne przyznawana przez Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1971)
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
  • Złota odznaka honorowa Polskiego Związku Fllatelistow (1963)
  • Złota odznaka „Za Zasługi dla Polskiej Filatelistyki” (1981)
  • Odznaka „Zasłużony Nauczyciel PRL” (1977)
  • Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Gdańskiej” (1967)
  • Złota Odznaka Naczelnej Organizacji Technicznej (1965)
  • Odznaka „Za Zasługi dla Gdańska” (1965)
  • Złota Odznaka honorowa Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierownictwa (1968)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kowalczyk J., Prof. Tadeusz Pompowski, „Gazeta Wyborcza”- dodatek „Gazeta Morska” z 16 lipca 2001, s.10
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, red. L. Becela et al., Warszawa 1989
  • Pionierzy Politechniki Gdańskiej, red. Z. Paszota, J.Rachoń, E.Wittbrodt, Gdańsk 2005
  • Politechnika Gdańska 1945-1955. Księga pamiątkowa, red. M. Des Loges, Warszawa 1958
  • Politechnika Gdańska 1945-1970. Księga pamiątkowa, red. W. Balcerski, Gdańsk 1970
  • Politechnika Gdańska 50 lat.Wczoraj dziś jutro.Rok jubileuszowy 1994/95, red. B.Ząbczyk-Chmielewska, B.Hakuć, Gdańsk 1995
  • Politechnika Lwowska 1844-1945, red. R.Szewalski et al., Wrocław 1993
  • Rektorzy i prorektorzy Politechniki Gdańskiej 1904-2014, red. B.Mazurkiewicz, Gdańsk 2014
  • Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej 1945-2010, red. T. Sokołowska, W. Wojnowski, E. Klugmann-Radziemska, Gdańsk 2010