Tadeusz Wejtko

Tadeusz Wejtko
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1903 ; Dźwińsk na Łotwie
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1973 ; Wrocław
	Przebieg służby
Lata służby	1919
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	3 Batalion Saperów; 1 Batalion Saperów; 5 Brygada Saperów
Stanowiska	dowódca batalionu; szef sztabu brygady
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Tadeusz Wejtko (ur. 8 czerwca 1903 w Dźwińsku na Łotwie, zm. 21 sierpnia 1973 we Wrocławiu^[1]) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Tadeusz Wejtko był synem Wacława. Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy. Następnie został skierowany do Szkoły Podchorążych Saperów w Modlinie, którą ukończył w 1921. Po zakończeniu szkoły podchorążych zostaje skierowany do 3 Pułku Saperów Wileńskich w Wilnie. Z dniem 16 kwietnia 1932 zostaje odkomenderowany na I czteromiesięczny kurs maskowania w Centrum Wyszkolenia Saperów^[2]. W 1939 pełnił służbę w 3 Batalionie Saperów w Wilnie na stanowisku oficera sztabowego do spraw wyszkolenia^[3].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził 1 batalionem saperów przydzielonym do 1 Dywizji Piechoty Legionów. W czasie walk dostał się do niemieckiej niewoli. Od 2 października 1939 do 25 stycznia 1945 przebywał w Oflagu II C Woldenberg (nr obozowy 723/II B)^[4].

Po wyjściu z obozu został wcielony do Ludowego Wojska Polskiego z dniem 1 kwietnia 1945. Z dniem 23 kwietnia 1945 został skierowany do 5 Brygady Saperów na stanowisko szefa oddziału II sztabu brygady. Od 1 kwietnia 1947 do 9 lutego 1948 pełnił obowiązki szefa sztabu brygady^[5].

Zmarł we Wrocławiu. Został pochowany 24 sierpnia 1973 na Cmentarzu Osobowickim (pole 99 rząd 2 grób 21)^[1].

Awanse

podporucznik – 3 maja 1922 zatwierdzony ze starszeństwem z 1 sierpnia 1921 w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[6]
porucznik – 18 maja 1923 ze starszeństwem od 1 kwietnia 1923 i 19. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[7]
kapitan – 27 czerwca 1935 ze starszeństwem od 1 stycznia 1935 i 18. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[8] (w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie oraz tą samą lokatą był w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa^[9])
podpułkownik – grudzień 1946^[10].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (12 listopada 1946)^[11]
Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[12]^[13]

Publikacje

Zarys historji wojennej 3-go Pułku Saperów Wileńskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1932, seria: Zarys historii wojennej formacyj polskich 1918–1920.

Przypisy

↑ ^a ^b Groby 0.3.0 [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2020-02-09] .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 448.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 803.
↑ Lista jeńców Oflagu IIC Woldenberg Lubuskie Towarzystwo Genealogiczne, maj 2010.
↑ Historia 5 Mazurskiej Brygady Saperów 1944–1947, s. 163.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 239.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 26 maja 1923 roku, s. 10.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 77.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 247.
↑ Historia 5 Mazurskiej Brygady Saperów 1944–1947 s. 163.
↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 140 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 9.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
„Historia 5 Mazurskiej Brygady Saperów 1944–1947” Henryk Zatoczyk, Warszawa 1964.

[:0-1] Groby 0.3.0 [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2020-02-09] .

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_9_grudnia_1932_roku,_s._448-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 448.

[CITEREFRybkaStepan2006803-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 803.

[4] Lista jeńców Oflagu IIC Woldenberg Lubuskie Towarzystwo Genealogiczne, maj 2010.

[5] Historia 5 Mazurskiej Brygady Saperów 1944–1947, s. 163.

[CITEREFLista_starszeństwa1922239-6] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 239.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_32_z_26_maja_1923_roku,_s._10-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 26 maja 1923 roku, s. 10.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_28_czerwca_1935_roku,_s._77-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 77.

[CITEREFRybkaStepan2006247-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 247.

[10] Historia 5 Mazurskiej Brygady Saperów 1944–1947 s. 163.

[11] M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 140 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.

[12] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_19_marca_1937_roku,_s._9-13] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]