51°01′50″N 16°18′21″E/51,030556 16,305833Targoszyn
| Artykuł |
51°1′50″N 16°18′21″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
51°2'N, 16°18'E |
| - błąd |
2313 m |
| Odległość |
541 m |
| wieś | |
 Kościół pw. św. Jadwigi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
205 m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
929[1] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
59-407 |
| Tablice rejestracyjne |
DJA |
| SIMC |
0366020 |
Położenie na mapie gminy Mściwojów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu jaworskiego  | |
| 51°01′50″N 16°18′21″E/51,030556 16,305833
| |
Targoszyn (niem. Bersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Mściwojów.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Targoszynie pojawiają się w 1335 roku, za rządów Henryka I – księcia ziem jaworskich. Po przejęciu księstwa jaworskiego przez księcia Świdnicy Bolka, osada znalazła się w środkowej części Księstwa świdnicko-jaworskiego, lecz w pobliżu granicy z księstwem legnickim. Początkowo[kiedy?] wieś nazywała się Bersdorf, obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[3]:
Kościół pw. św. Jadwigi[edytuj | edytuj kod]
- kościół filialny pw. św. Jadwigi, z XV/XVI w., przebudowany w XVIII w. Historia kościoła jest silnie związana z historią Dolnego Śląska. W zależności od władz administracyjnych zmieniała się religia głoszona w świątyni (za panowania Habsburgów – ewangelicka, a po 1770 roku – katolicka). Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z XIV w. Obecna, późnogotycka forma wzniesiona została na przełomie XV/XVI w., m.in. z tego okresu pochodzi południowy, profilowany portal – wejście do nawy. W XVIII w. dokonano rozbudowy kościoła i zamontowano istniejący do dziś brązowy dzwon z warsztatu Christiana Demningera. Ołtarz składa się z rzeźbionej, nieruchomej części środkowej oraz dwóch ruchomych skrzydeł (ozdobionych rzeźbą na awersie i malowidłami na rewersie). Kompozycja tych ostatnich oparta jest na takim samym schemacie i zawiera po dwie sceny na każdym skrzydle. Wykonany został z drewna polichromowanego, następnie pozłocony. Zastosowano ograniczoną gamę barwną. Ciepłe kolory to: czerwień i brąz, a chłodne: błękit, lazuryt miedziowy, zieleń miedziowa czasem złamana szarością, ponadto czerń, szarość oraz biel ołowiana. Część centralną wypełnia scena NMP z Dzieciątkiem stojąca pomiędzy św. Anną i św. Martą. Na awersach skrzydeł wyrzeźbiono wizerunki dwunastu świętych.
- cmentarz przykościelny
- cmentarz komunalny z 1905 r.
Zespół pałacowo-parkowy[edytuj | edytuj kod]
- zespół pałacowo-parkowy z XIX/XX w.:
- pałac
- oficyna mieszkalna
- dwie oficyny gospodarcze
- park krajobrazowy założony w 1879 roku według projektu Eduarda Petzolda dla Ullricha von Richtofena. Przekształcany na przełomie XIX i XX wieku oraz po II wojnie światowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 33. [dostęp 2012-08-23].
