Targoszyn
51°01′51″N 16°18′21″E/51,030833 16,305833| wieś | |
 Kościół pw. św. Jadwigi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
205 m n.p.m. |
| Liczba ludności (31.03.2021) |
845[2] |
| Strefa numeracyjna |
76 |
| Kod pocztowy |
59-407[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DJA |
| SIMC |
0366020 |
Położenie na mapie gminy Mściwojów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu jaworskiego  | |
| 51°01′51″N 16°18′21″E/51,030833 16,305833[1]
| |
Targoszyn (niem. Bersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jaworskim, w gminie Mściwojów.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa legnickiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Targoszynie pojawiają się w 1335 roku, kiedy to ziemiami jaworskimi rządził książę Henryk I. Po przejęciu Księstwa Jaworskiego przez Bolka II Małego osada znalazła się w środkowej części Księstwa Świdnicko-Jaworskiego, lecz w pobliżu granicy z Księstwem Legnickim. W czasach niemieckich wieś nazywała się Bersdorf. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946 roku[4].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[5]:
Kościół pw. św. Jadwigi[edytuj | edytuj kod]
- kościół filialny pw. św. Jadwigi, z XV/XVI w., przebudowany w XVIII w.
Historia kościoła związana jest silnie z historią Dolnego Śląska. W zależności od władz administracyjnych zmieniała się religia głoszona w świątyni; za panowania Habsburgów – katolicka, a po 1770 roku – ewangelicka. Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z XIV wieku. Obecna, późnogotycka forma wzniesiona została na przełomie XV i XVI wieku; z tego okresu pochodzi m.in. południowy, profilowany portal, stanowiący wejście do nawy. W XVIII wieku dokonano rozbudowy kościoła i zamontowano istniejący do dziś brązowy dzwon z warsztatu Christiana Demningera.
Szafowy ołtarz składa się z rzeźbionej, nieruchomej części środkowej oraz dwóch ruchomych skrzydeł, ozdobionych rzeźbą na awersie i malowidłami na rewersie; kompozycja tych ostatnich oparta jest na takim samym schemacie i zawiera po dwie sceny na każdym skrzydle. Został wykonany z drewna polichromowanego, a następnie pozłocony. Zastosowano ograniczoną gamę barwną – ciepłe kolory to czerwień i brąz, a chłodne – błękit, lazuryt miedziowy, zieleń miedziowa czasem złamana szarością, czerń, szarość oraz biel ołowiana. Część centralną wypełnia scena przedstawiająca Najświętszą Maryję Pannę z Dzieciątkiem, stojącą pomiędzy św. Anną i św. Martą. Na awersach skrzydeł wyrzeźbiono wizerunki dwunastu świętych.
- cmentarz przykościelny
- cmentarz komunalny z 1905 r.
Zespół pałacowo-parkowy z XIX/XX w.[edytuj | edytuj kod]
- pałac
- oficyna mieszkalna
- dwie oficyny gospodarcze
- park krajobrazowy założony w 1879 roku
Przypałacowy park powstał według projektu Eduarda Petzolda dla Ullricha von Richtofena. Był przekształcany na przełomie XIX i XX wieku oraz po II wojnie światowej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 138827
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Narodowy Spis Powszechny 2021 - Ludność w miejscowościach statystycznych
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1293 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 33. [dostęp 2012-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
