Przejdź do zawartości

Targowica (rejon młynowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Targowica
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Rejon

młynowski

Wysokość

213 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


383

Nr kierunkowy

+380 3659

Kod pocztowy

35133

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Targowica”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Targowica”
Ziemia50°33′19″N 25°23′50″E/50,555278 25,397222

Targowica (ukr. Торговиця, Torhowycia) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie młynowskim, u ujścia Ikwy do Styru. W 2001 roku liczyła 383 mieszkańców.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś założona w 1265 roku. W 1675 roku zbudowano w Targowicy kościół pw. Matki Bożej Różańcowej z fundacji wojewody czernihowskiego Stanisława Kazimierza Bieniewskiego, przy którym w latach 1676-1832 istniał konwent Dominikanów Obserwantów[1]. Bracia Kaznodzieje prowadzili parafię, należącą do dekanatu dubieńskiego. Na jej terenie znajdowały się kaplice w Mstyszynie i Łuczycach. Po kasacie, w 1871 roku władze carskie zamieniły kościół poklasztorny na cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego[2]. W 1923 roku świątynia ponownie znalazła się w rękach katolików[3]. W czasie II wojny światowej kościół pw. Matki Bożej Różańcowej został zdewastowany i rozebrany[4].

W 1705 roku w Targowicy przebywał Iwan Mazepa a rok później Stanisław Leszczyński.

Na początku XIX wieku wybudowano drewnianą synagogę ozdobioną wewnątrz polichromiami[5]. W latach 80. XIX wieku 60% ludności stanowili Żydzi; na koniec wieku odsetek ten jeszcze się zwiększył[5].

Podczas dwudziestolecia międzywojennego należała do gminy Jarosławicze w powiecie dubieńskim województwa wołyńskiego II RP. Miejscowość składała się z całkowicie żydowskiego miasteczka (660 mieszkańców w 1921 roku[6]), wsi, niemal w całości ukraińskiej i kolonii. We wsi mieszkało kilka-kilkanaście rodzin polskich[4].

We wrześniu 1939 roku zajęta przez Armię Czerwoną. Po ataku III Rzeszy na ZSRR pod koniec czerwca 1941 roku miejscowi Ukraińcy dokonali pogromu, podczas którego zabito 20 Żydów[4][6]. W następnym miesiącu ukraińska milicja zastrzeliła około 10 Polaków (m.in. z rodzin Górniaków i Cudzików)[4]. 1 sierpnia 1941 komando SD rozstrzelało w Targowicy 130 żydowskich mężczyzn. W miasteczku powstało getto zlikwidowane 9 października 1942 roku, gdy rozstrzelano 700 Żydów. Tych, którzy zdołali uciec do lasu, tropiła niemiecka żandarmeria i ukraińska policja[6]. Według Władysława i Ewy Siemaszków egzekucja odbyła się po zagnaniu ofiar do Młynowa[4].

Podczas rzezi wołyńskiej w 1943 roku ponad 30 Polaków mieszkających w Targowicy zostało zamordowanych przez UPA.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia staropolska/Dominikanie w Polsce - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2023-02-14] (pol.).
  2. Wykaz parafii i dekanatów Diecezji Łucko [online], wolynskie.pl [dostęp 2023-02-14].
  3. Містечко Торговиця на столітніх світлинах [online], ВолиньPost [dostęp 2023-02-14] (ang.).
  4. a b c d e Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 68, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  5. a b Targowica, [w:] Maria Piechotka, Kazimierz Piechotka, Bramy nieba: bożnice drewniane na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata; Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, 2015, s. 519–520, ISBN 978-83-942344-0-9.
  6. a b c Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.984

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]