Tekisui Giboku

Tekisui Giboku
滴水宜牧
Data i miejsce urodzenia	1822 ; Kioto
Data i miejsce śmierci	1899 ; Tenryū-ji
Szkoła	rinzai
Linia przekazu; Dharmy zen	Hakuin Ekaku
Nauczyciel	Gisan Zenrai
Następca	Gasan Shōtei, Ryōen Genseki
Zakon	zen

Tekisui Giboku (ur. 1822, zm. 1899; jap. 滴水宜牧) – japoński mistrz zen szkoły rinzai, znany także jako Yuri (由理) Tekisui.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kioto. Rozpoczął praktykę w młodym wieku w licznych świątyniach i klasztorach w okolicy jego zamieszkania. W wieku 18 lat usłyszał o mistrzu zen Gisanie Zenraiu (zm. 1877), który prowadził wówczas klasztor Sōgen-ji w Okayamie. Udał się do tego miasta i został uczniem mistrza Gisana. Po dziesięciu latach intensywnej praktyki mistrz potwierdził jego doświadczenie oświecenia^[1].

W 1849 roku Tekisui powrócił do Kioto, gdzie został opatem mało znanej świątyni.

W 1863 roku odwiedził klasztor Tenryū. Pozostał w tym klasztorze nawet w czasie zamieszek, w wyniku których budynki klasztorne zostały spalone. Zarówno Tekisui jak i jego uczniowi Gasanowi Shōteiowi udało się przeżyć. Wkrótce po zakończeniu walk, Tekisui rozpoczął odbudowywać klasztor. Prace posuwały się bardzo powoli z braku funduszów, więc Tekisui prowadził wykłady w zrujnowanym klasztorze^[1].

W 1871 roku został wyznaczony 236 opatem Tenryū-ji, a w rok później stanął na czele linii przekazu związanej z tym klasztorem^[1].

Był przywódcą oporu przeciwko ruchowi haibutsu kishaku^[a] oraz wytrwałym obrońcą buddyzmu. Podróżował niestrudzenie po całej Japonii; w tym czasie powoli budowano nowe budynki w Tenryū-ji^[1].

Jednym z celów jakie przed sobą postawił, było zgromadzenie tylu uczniów w klasztorze, aby zabezpieczyć dalszy rozwój tej linii przekazu. Stało się to możliwe, gdy odbudowano budynki mnichów i Dharmy.

W 1892 roku Tekisui zrezygnował ze stanowiska opata klasztoru, aby zrobić miejsce dla swojego ucznia Ryōena Genseki (1842-1918). Jednak po kilku latach, gdy konieczna stała się rozbudowa klasztoru Ryōen zrezygnował z funkcji opata i znów opatem został Tekisui. W 1899 roku zakończono wreszcie odbudowę Tenryū-ji^[1].

Mistrz zen Tekisui Giboku zmarł w 1899 roku.

Tuż przed śmiercią napisał wiersz:

Jedna kropa wody z Sōgen
Przez siedemdziesiąt cztery lata
Była używana, nigdy wyczerpana,
Przez niebiosa i ziemię^[2].

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.

52/25. Songyuan Chongyue (1139-1209)
- 53/26. Wuming Huixin (bd)
  - 54/27. Lanxi Daolong (1213-1278)
- 53/26. Yun’an Puyan (1156-1226)
  - 54/27. Xutang Zhiyu (1185-1269)
    - 55/28/1. Nampo Jōmyō (1235-1309) (także Shōmyō; Daiō Kokushi) Japonia. Szkoła rinzai.
      - 56/29/2. Hōō Soichi (1274-1357)
        57/30/3. Daichū Sōshin (bd)
        58/31/4. Gettan Sōkō (1326-1389)
      - 56/29/2. Shūhō Myōchō (1282-1338) (także Daitō Kokushi)
        57/30/3. Tettō Gikō (1295-1369)
        58/31/4. Gongai Sōchū (1315-1390)
        59/32/5. Kesō Sōdon (1352-1428)
        60/33/6. Ikkyū Sōjun (1394-1481)
        
        60/33/6. Yōsō Sōi (1379-1458)
        61/34/7. Shumpo Sōki (1416-1496)
        62/35/8. Jitsuden Sōshin (1434-1507)
        63/36/9. Kogaku Sōkō (1465-1548)
        64/37/10.
        65/38/11. Shōrei Sōkin (1489-1568)
        66/39/12. Kokei Sōchin (1515-1597)
        
        66/39/12. Shun’oku Sōen (1529-1611)
        67/40/13. Kōgetsu Sōgan (1574-1643)
        
        67/40/13. Kobori Enshū (bd)
        
        66/39/12. Ittō Shōteki (1539-1612)
        67/40/13. Takuan Sōhō (1573-1645) nie zostawił spadkobierców
        
        57/30/3. Kanzan Egen (także Muso Daishi) (1277-1360)
        58/31/4. Juō Sōhitsu (1296-1380)
        59/32/5. Muin Sōin (1326-1410)
        60/33/6. Nippo Soshun? (1368-1448) niepewny
        61/34/7. Sekkō Sōshin (także Tozen) (1408-1486)
        62/35/8. Tokūho Zenketsu (1419-1506)
        63/36/9.
        64/37/10.
        65/38/11. Daigu Sōchiku (1584-1669)
        
        65/38/11. Ungo Kiyō (1583-1659)
        
        62/35/8. Tōyō Eichō (1429-1504)
        63/36/9. Yozan Keiyo (bd)
        64/37/10. Gudō Tōshoku (1579-1676)
        65/38/11. Kengan Zen’etsu (1623-1701)
        66/39/12. Kogetsu Zenzai (1667-1751)
        67/40/13. Gessen Zenne (1702-1781)
        68/41/14. Seisetsu Shūcho (1746-1820)
        
        68/41/14. Sengai Gibon (1750-1837)
        69/42/15. Tangen Tōi (bd)
        
        65/38/11. Isshi Monju (1608-1646)
        
        65/38/11. Shidō Munan (Bunan) (1603-1676)
        66/39/12. Dōkyō Etan (także Shōju Rojin) (1642-1721)
        67/40/13. Hakuin Ekaku (1685-1768)
        68/41/14. Satsu świecka spadkobierczyni Dharmy
        
        68/41/14. Tōrei Enji (1721-1792)
        69/42/15. Daikan Monju (1766-1842)
        
        68/41/14. Gasan Jitō (1726-1797)
        69/42/15. Inzan Ien (1751-1814)
        70/43/16. Tōrin Sōju (zm. 1837)
        71/44/17. Settan Shōboku (1812-1873)
        72/45/18. Keichu Bundo (1824-1905)
        
        72/45/18. Tairyu Bun’i (1826-1880)
        73/46/19. Daigi Sogon (1841-1874)
        74/47/20. Sho’in I’so (1865-1924)
        75/48/21. Muin Isei (bd)
        76/49/22. Kaji’ura Itsugai (1896-?)
        77/50/23. Hasegawa Seikan (ur. 1945)
        
        70/43/16. Taigen Shigen (1768-1837)
        71/44/17. Daisetsu Shōen (1797-1855)
        72/45/18. Dokun Jōshu (1819-1895)
        
        71/44/17. Gisan Zenrai (1802-1878)
        72/45/18. Tekisui Giboku (1822-1899)
        
        72/45/18. Ekkei Shuken (1809-1883)
        
        72/45/18. Kōsen Sōon (1816-1892)
        73/46/19. Kōgaku Sōen (1859-1919)
        74/47/20. Hōgaku Jikō (bd)
        
        74/47/20. Senzaki Nyogen (1876-1958)
        
        74/47/20. Tetsuō Sōkatsu (1870-1954)
        75/48/21. Zuigan Sōseki (Gotō Zuigan) (1879-1965)
        76/49/22. Nowick Walter (29 stycznia 1926-6 lutego 2013) USA
        
        76/49/22. Oda Sesso (1901-1966)
        77/50/23. Sojun Kannon (bd)
        
        76/49/22. Morinaga Soko (1925-1995)
        
        75/48/21. Shigetsu Sōshin (Sasaki Shigetsu) (1882-1945)
        
        69/42/15. Takujū Kosen także Daido Enkan(1760-1833)
        70/43/16. Sozan Genkyō także Jinki Myoyo(1798-1866)
        71/44/17. Kasan Zenryo (1824-1893)
        72/45/18. Sōhan Gempō także Sohan Genho(1848-1922)
        73/46/19. (Yamamoto) Gempō Giyū (1869-1861)
        74/47/20. (Nakagawa) Sōen Genju (1907-1984) USA – szkoła ameryk. rinzai
        75/48/21. Suzuki Sochu (1921-1 stycznia 1990)
        
        75/48/21. Maurine Myoon Freedgood (3 marca 1922-26 lutego 1990)
        
        75/48/21. Shimano Eidō Tai (ur. 1932)
        
        71/44/17. Razan Gemma (1815-1867)
        72/45/18. Nan’in Zengu (1834-1904)
        
        70/43/16. Myōki Sōseki (1774-1848)
        71/44/17. Karyō Zuika (1790-1859)
        72/45/18. Tankai Genshō (1811-1898)
        73/46/19. Dokutan Sōsan (1840-1917)
        74/47/20. Nanshinken Mukai Koryō (1864-1935)
        75/48/21. Nakamura Kyōsan Taiyū (1886-1954)
        76/49/22. Miura Isshū Jitō (1903-1978) nie zostawił spadkobiercy Dharmy

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ W okresie Meiji m.in. w związku z militaryzacją i rosnącym nacjonalizmem w Japonii zaczęły narastać antybuddyjskie nastroje, a zaczęto popierać rodzimą religię shintō. Te tendencje były najbardziej widoczne w ruchu haibutsu kishaku – "Precz z buddyzmem". Zaczęły się one rozwijać jeszcze w okresie Edo i były związane z konfucjanistami

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 406
↑ Tekisui Giboku | Sweeping Zen [online], sweepingzen.com [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-27] (ang.).

Bibliografia i źródła[edytuj | edytuj kod]

Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan''. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.
Richard Bryan McDaniel: Zen Masters of Japan. The Second Step East. Rutland, Vermont: Tuttle Publishing, 2013, s. 317. ISBN 978-4-8053-1272-8.

[2] W okresie Meiji m.in. w związku z militaryzacją i rosnącym nacjonalizmem w Japonii zaczęły narastać antybuddyjskie nastroje, a zaczęto popierać rodzimą religię shintō. Te tendencje były najbardziej widoczne w ruchu haibutsu kishaku – "Precz z buddyzmem". Zaczęły się one rozwijać jeszcze w okresie Edo i były związane z konfucjanistami

[ReferenceA-1] Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: a History. Japan. Str. 406

[3] Tekisui Giboku | Sweeping Zen [online], sweepingzen.com [dostęp 2017-11-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-27] (ang.).

[1]

[a]

[2]