Teodor Zawadowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teodor Zawadowski
Ilustracja
Teodor Zawadowski (1966)
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1926
Stryj

Data śmierci

24 czerwca 2013

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1961 – chemia organiczna
Akademia Medyczna w Warszawie

Habilitacja

1969 – chemia organiczna
Akademia Medyczna w Warszawie

Profesura

1989

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Akademia Medyczna w Warszawie

Katedra

Chemii Organicznej

Stanowisko

asystent, adiunkt, docent

Okres zatrudn.

1953–1971

Uczelnia

Akademia Medyczna w Warszawie

Zakład

Chemii Ogólnej Wydziału Ogólnolekarskiego

Stanowisko

profesor

Okres zatrudn.

1971–1996

Kierownik Zakładu Chemii Ogólnej
Uczelnia

Akademia Medyczna w Warszawie

Odznaczenia
Medal Wojska Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Medal Obrony (Wielka Brytania) Gwiazda Italii (Wielka Brytania)
Grób Teodora Zawadowskiego na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie

Teodor Zawadowski (ur. 19 lutego 1926 w Stryju, zm. 24 czerwca 2013)[1][2]polski chemik, profesor doktor habilitowany, badacz syntezy organicznej związków o spodziewanym działaniu farmakologicznym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Teodor Zawadowski ukończył przed II wojną światową szkołę podstawową w Borysławiu. W 1940 roku został wraz z rodzicami wywieziony przez NKWD do obozu w Omsku. Następnie przebywał w łagrze na Uralu. W 1941 roku, po podaniu nieprawdziwego wieku, udało mu się dostać do Armii Andersa, z którą przez Persję, Irak, Palestynę, Egipt dotarł do Włoch[3].

Wrócił do Polski w 1947 roku i w 1949 roku podjął studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów w 1953 roku został pracownikiem naukowym Zakładu Chemii Organicznej Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie. W roku 1961 uzyskał stopień naukowy doktora (pod opieką profesora Jana Świderskiego, praca pod tytułem Synteza niektórych pochodnych 1,1,1-trójchloro-2-hydroksy-3-/benzofuranylo-3’/propanu, jako związków o działaniu grzybostatycznym), a w roku 1969 stopień doktora habilitowanego nauk farmaceutycznych (rozprawa na temat działania halogenków acetylu na hydroksymetylowe pochodne fenoli)[3]. W latach 60. pracował m.in. z Anną Piskorską-Chlebowską.

W 1971 roku przeniósł się do Zakładu Chemii Ogólnej Wydziału Ogólnolekarskiego Akademii Medycznej, którego kierownictwo objął w roku 1973. W roku 1980 uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w roku 1989 profesora zwyczajnego. Zakładem Chemii Ogólnej kierował do przejścia na emeryturę w roku 1996[3].

Przez trzy kadencje (w latach 1972–1981) pełnił funkcję prodziekana Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie oraz zastępcy dyrektora Instytutu Nauki o Leku, działającego w ramach Wydziału Farmaceutycznego (1987–1994). Był również członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Medycznego (1982–1985) i członkiem Komisji Leku Syntetycznego (od 1986 roku)[3].

Opublikował ponad 120 prac naukowych, w tym około 90 prac eksperymentalnych, 3 patenty, skrypty, monografie, kilkadziesiąt komunikatów zjazdowych. Wypromował 12 doktorów i opiekował się jednym przewodem habilitacyjnym[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Teodor Zawadowski był synem Zygmunta, oficera legionisty II Brygady Legionów Polskich[6], odznaczonego Orderem Wojennym Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką, który pracował przed II wojną światową jako kierownik prowadzący wydobycie ropy naftowej w Borysławiu. Matka Teodora, Stanisława z domu Bal, była nauczycielką[3]. Bratem Zygmunta był Witold Zawadowski[3][6].

Ożenił się w 1954 roku z Ireną Waleron (1923–2001), córką Andrzeja Walerona[6], miał z nią troje dzieci[4], w tym Dorotę i Jacka.

Pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej (W-XV-6 13 18)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Teodor Zawadowski, [w:] Mapy cmentarzy [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych [dostęp 2018-04-14].
  2. Marta Wojtach, VI Konferencja Naukowa Wydziału Farmaceutycznego [online], Warszawski Uniwersytet Medyczny, 24 grudnia 2013 [dostęp 2018-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-01].
  3. a b c d e f Turło 2014 ↓, s. 21.
  4. a b Turło 2014 ↓, s. 23.
  5. Turło 2014 ↓, s. 22.
  6. a b c Renata Piasecka-Strzelec, Andrzej Waleron (1882–1969), [w:] Archiwum Społeczne Historii Ziemi Jędrzejowskiej [online] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]