Theodor Meynert

Theodor Hermann Meynert (ur. 15 czerwca 1833 w Dreźnie, zm. 31 maja 1892 w Klosterneuburgu) – niemiecki lekarz, psychiatra, neuropatolog i neuronatom. Wprowadził do medycyny termin amencji.

Życiorys

Urodził się 15 czerwca 1833 w Dreźnie, jako syn Hermanna Günthera Meynerta (1808–1895) i jego żony Marie z domu Emmering. Uczył się w wiedeńskim Piaristengymnasium, a następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Wiedeńskim. Studia ukończył w 1861, w 1865 habilitował się. Od 1870 profesor psychiatrii i dyrektor uniwersyteckiej kliniki psychiatrycznej.

Uczniami Meynerta byli m.in. Siergiej Korsakow, Carl Wernicke, Auguste Forel, Władimir Serbski, Gabriel Anton, Carl Meyer, Karel Kuffner, Károly Schaffer, Franz Chvostek młodszy i Sigmund Freud. Freud pracował w Klinice Psychiatrycznej Meynerta w Wiedniu w 1883 roku. Meynert w późniejszym czasie zdystansował się do ucznia, krytykując jego zainteresowanie praktykami takimi jak hipnoza i ośmieszając pojęcie męskiej histerii. Meynert w znacznym stopniu wpłynął na prace niemieckiego neuropatologa Paula Flechsiga.

Dorobek naukowy

Meynert zajmował się anatomią mózgu, patologią i fizjologią. Prowadził pionierskie badania nad topografią kory mózgu i szlaków nerwowych, dając podstawy pod cytoarchitektonikę ośrodkowego układu nerwowego. Zasługą Meynerta było też nadanie psychiatrii rangi nauki ścisłej, i powiązanie jej z neuroanatomią^[1].

Wybrane prace

Anatomie der Hirnrinde als Träger des Vorstellungslebens und ihrer Verbindungsbahnen mit den empfindenden Oberflächen und den bewegenden Massen. W: Lehrbuch der psychiatrischen Krankheiten, 1865
Die Bloßlegung des Bündelverlaufs im Großhirnstamme. Österreichische Zeitschrift füt praktische Heilkunde, 1865
Studien über die Bestandtheile der Vierhügel in den nächst unterhalb gelegenen Querschnitten der Brücke. Zeitschrift für wissenschaftliche Zoologie 17
Ein Fall von Sprachstörung anatomisch begründet. Jahrbuch der Gesellschaft der Aerzte in Wien (1866)
Der Bau der Großhirnrinde und seine örtliche Verschiedenheiten nebst einem pathologisch-anatomischen Korollarium. Leipzig, 1868
Vom Gehirn der Säugetiere. W: Stricker: Handbuch der Lehre von den Geweben der Menschen und Tiere. 1869
Die centrale Projection der Sinnesoberflächen. Wiener Akademie der Wissenschaften (1869).
Klinik der Erkrankungen des Vorderhirns. 1884
Psychiatrie. Klinik der Erkrankungen des Vorderhirns. Wien: W. Braumüller, 1884.
Klinische Vorlesungen über Psychiatrie aud wissenschaftlichen Grundlagen. Wien: Braumüller, 1890
Gedichte. Veröffentlicht postum von Dora v. Stockert-Meynert. Wien-Leipzig: Wilhelm Braumüller, 1905

Przypisy

↑ Seitelberger F. Theodor Meynert (1833–1892), pioneer and visionary of brain research. „J Hist Neurosci”. 6. 3, s. 264-74, 1998. PMID: 11619863.

Bibliografia

Manfred Skopec. Meynert Theodor W: Neue Deutsche Biographie Bd.: 17, Melander – Moller, Berlin, 1994 ss. 400–401
Pearce JM. The nucleus of Theodor Meynert (1833–1892). „Journal of neurology, neurosurgery, and psychiatry”. 74 (9), s. 1358, 2003. DOI: 10.1136/jnnp.74.9.1358. PMID: 12933963.

Linki zewnętrzne

Theodor Hermann Meynert w bazie Who Named It (ang.)
Prof. Theodor Meynert. [dostęp 2010-08-03].

[1] Seitelberger F. Theodor Meynert (1833–1892), pioneer and visionary of brain research. „J Hist Neurosci”. 6. 3, s. 264-74, 1998. PMID: 11619863.

[1]