Tlenek niklu(III)

Tlenek niklu(III)
	próbka związku
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	tritlenek diniklu
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	tlenek niklu(III)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Ni2O3
Masa molowa	165,38 g/mol
Wygląd	czarnoszare kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	1314-06-3
PubChem	10313272
SMILES
	[O-2].[O-2].[O-2].[Ni+3].[Ni+3]
InChI
	InChI=1S/2Ni.3O/q2+3;3-2
	InChIKey
	GNMQOUGYKPVJRR-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	roztwarza się w gorących kwasach
Temperatura rozkładu	ok. 600 °C
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H317, H350i, H372, H413
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
	Podobne związki
Podobne związki	NiO, Ni; 3O; 4
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Tlenek niklu(III), Ni
2O
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, zawierający nikiel na III stopniu utlenienia. Według XIX-wiecznej procedury opisanej przez Henry’ego Motta, powstaje podczas kalcynowania azotanu niklu(II) w umiarkowanej temperaturze^[3]. Tworzy czarnoszare kryształy nierozpuszczalne w wodzie, które można roztworzyć w gorących kwasach^[1]. Podczas prażenia rozkłada się do tlenku niklu(II) i tlenu^[3].

W rzeczywistości jego istnienie w formie bezwodnego tlenku o składzie stechiometrycznym Ni
2O
3 jest wątpliwe. W wyniku utleniania soli niklu(II) wytrąca się tlenek uwodniony, Ni
2O
3·H
2O, czyli Ni(O)OH^[4]^[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-75, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ Dinickel trioxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570205 [dostęp 2021-10-31] (niem. • ang.).
↑ ^a ^b HenryH. Mott HenryH., The Chemist’s Manual. A Practical Treatise on Chemistry, Qualitative and Quantitative Analysis, Stoichiometry, Blowpipe Analysis, Mineralogy, Assaying, Toxicology, Etc., Etc., Etc, 1877, s. 102–103 (ang.).
↑ KeithK. Lascelles KeithK. i inni, Nickel Compouns, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 3, DOI: 10.1002/14356007.a17_235.pub2 (ang.).
↑ AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, t. 2, Warszawa: PWN, 2002, s. 947, ISBN 83-01-13654-5 .

[CRC97-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-75, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).

[GESTIS-2] Dinickel trioxide, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 570205 [dostęp 2021-10-31] (niem. • ang.).

[Mott-3] HenryH. Mott HenryH., The Chemist’s Manual. A Practical Treatise on Chemistry, Qualitative and Quantitative Analysis, Stoichiometry, Blowpipe Analysis, Mineralogy, Assaying, Toxicology, Etc., Etc., Etc, 1877, s. 102–103 (ang.).

[Ullmann-4] KeithK. Lascelles KeithK. i inni, Nickel Compouns, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 3, DOI: 10.1002/14356007.a17_235.pub2 (ang.).

[Bielanski-5] AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, t. 2, Warszawa: PWN, 2002, s. 947, ISBN 83-01-13654-5 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]