Adam Bielański (chemik)
| Adam Bielański | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1912 Kraków |
| Data i miejsce śmierci | 4 września 2016 Kraków |
| Profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia fizyczna, chemia nieorganiczna | |
| Alma Mater | Uniwersytet Jagielloński |
| Doktorat | 1945 |
| Profesura | 1955 |
| Polska Akademia Nauk / Umiejętności | |
| Status PAN | członek rzeczywisty |
| Status PAU | członek krajowy czynny |
| Funkcja Jednostka PAN | wiceprezes (1990–1995) Polska Akademia Nauk |
| Doktor honoris causa (Uniwersytet Wrocławski – 1973) (Akademia Górniczo-Hutnicza – 1983) |
|
| Praca zawodowa | |
| Uczelnia | Akademia Górniczo-Hutnicza |
| Okres zatrudn. | 1936–1964 |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| Okres zatrudn. | 1964–1983 |
| Instytut | Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN |
| Okres zatrudn. | 1983–2016 |
| Prorektor ds. nauczania | |
| Uczelnia | Akademia Górniczo-Hutnicza |
| Okres spraw. | 1951–1955 |
| Prorektor | |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| Okres spraw. | 1966–1968 |
| Odznaczenia | |
 |
|
Adam Bielański (herbu Lewart[1]; ur. 14 grudnia 1912 w Krakowie, zm. 4 września 2016 tamże[2][3]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, nauczyciel akademicki Akademii Górniczo-Hutniczej, a następnie Uniwersytetu Jagiellońskiego[4], członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, członek czynny PAU, przewodniczący honorowy Komitetu Chemii PAN. Od roku 1983 pracował w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN w Krakowie, gdzie był kierownikiem grupy badawczej „Chemiczne i katalityczne własności stałych heteropolikwasów”[5].
Życiorys[edytuj]
Urodzony 14 grudnia 1912 r. w Krakowie. Studia w dziedzinie chemii ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1936 r., a w 1944 r. obronił doktorat na tajnych kompletach, zaś w 1955 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a po siedmiu latach profesora zwyczajnego[6].
Był autorem prac i artykułów naukowych dotyczących chemii, szczególnie katalizy chemicznej – nazywany twórcą polskiej szkoły katalizy[6]. Autor podręczników akademickich z zakresu chemii fizycznej[7] i nieorganicznej[6], w szczególności wielokrotnie wznawianej „Chemii ogólnej i nieorganicznej”[8], którą w roku 1984 zastąpiły „Podstawy chemii nieorganicznej”[9]. Podręcznik ten stanowi podstawę nauczania chemii nieorganicznej na wielu polskich uczelniach[10].
Kierowane projekty badawcze MNiSW:
- „Dodekaheteropolikwasy jako katalizatory procesów elektrofilowej addycji do olefin” (1998–2001)
- „Synteza eterów trzeciorzędowych na heteropolikwasach typu Dawsona jako katalizatorach” (2002–2005).
Ostatnia publikacja naukowa, której był współautorem, ukazała się w roku 2015[5][11][12].
Zmarł 4 września 2016 r[6].
Wyróżnienia i nagrody[edytuj]
- 1982: Medal Jędrzeja Śniadeckiego
- 1983: doctor honoris causa AGH[13]
- 1991: Medal Jana Harabaszewskiego
- 2001: doctor honoris causa UWr[14]
- 2009: profesor honorowy UJ[15]
- 2012: Nagroda im. Erazma i Anny Jerzmanowskich[16]
Rodzina[edytuj]
Syn Adama (1881–1964); brat Władysława (1911–1982, profesora biologii) i Zofii Bielańskiej-Osuchowskiej (ur. 1919, profesor nauk przyrodniczych).
Przypisy[edytuj]
- ↑ Adam Jan Firlej-Bielański h. Lewart. W: Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [on-line]. Sejm-Wielki.pl. [dostęp 2011-02-07].
- ↑ W wieku 104 lat zmarł prof. Adam Bielański. W: Dzieje.pl [on-line]. PAP, 2016-09-06. [dostęp 2016-09-07].
- ↑ Z przykrością zawiadamiamy o śmierci Profesora Adama Bielańskiego. Akademia Górniczo-Hutnicza, 2016-09-05. [dostęp 2016-09-08].
- ↑
Ryszard Tadeusiewicz: Nestor krakowskiej chemii skończył sto lat. Gazeta Krakowska, 2012-12-12. [dostęp 2013-02-04]. - ↑ a b Prof. dr dr h.c. Adam Bielański. Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. Jerzego Habera Polskiej Akademii Nauk. [dostęp 2016-09-07].
- ↑ a b c d W wieku 104 lat zmarł prof. Adam Bielański, naukawpolsce.pap.pl, 7 września 2016 [dostęp 2016-09-15].
- ↑ Chemia fizyczna. Adam Bielański, Kazimierz Gumiński, Bogdan Kamieński, Krzysztof Pigoń, Lucjan Sobczyk (redaktorzy). Wyd. 4. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980. ISBN 8301009411. OCLC 749827467.
- ↑ Adam Bielański: Chemia ogólna i nieorganiczna. Wyd. 7. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-02626-X. OCLC 749265794.
- ↑ Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Cz. 1–3. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987. ISBN 83-01-06542-7. OCLC 835889201.
- ↑ Maria Mazurek: 102-letni prof. Bielański: Jak dawniej grożą nam żądza władzy i nienawiść. Gazetakrakowska.pl, 2014-03-13. [dostęp 2016-09-07].
- ↑ Bielański, Adam. Author ID: 7005035906. Scopus. [dostęp 2016-09-07].
- ↑ Filek, U., Kirpsza, A., Micek-Ilnicka, A., Lalik, E. i inni. Ethanol conversion over cesium-doped mono- and bi-cationic aluminum and gallium H
3PW
12O
40 salts. „Journal of Molecular Catalysis A: Chemical”. 407, s. 152-162, 2015. DOI: 10.1016/j.molcata.2015.06.021. - ↑ Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. Akademia Górniczo-Hutnicza. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ Doktorzy honoris causa – Adam Bielański. Uniwersytet Wrocławski. [dostęp 2012-05-14].
- ↑ Profesorowie honorowi Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uniwersytet Jagielloński. [dostęp 2011-02-07].
- ↑ Nagroda Jerzmanowskich dla prof. Adama Bielańskiego. TVP3 Kraków, 2012-05-14. [dostęp 2016-09-06].
Bibliografia[edytuj]
- Adam Bielański (chemik) w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
- Adam Jan Firlej-Bielański h. Lewart. W: Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [on-line]. Sejm-Wielki.pl. [dostęp 2011-02-07].
- Adam Bielański. Naukowe Koło Chemików Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2011-02-07].
