Trufla wielkozarodnikowa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
trufla wielkozarodnikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Tuber macrosporum Vittad. Monogr. Tuberac.: 35 (Mediolan, 1831) | |
Trufla wielkozarodnikowa (Tuber macrosporum Vittad.) – gatunek grzybów należący do rodziny truflowatych (Tuberaceae)[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tuber, Tuberaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Gatunek Tuber macrosporum został po raz pierwszy zdiagnozowany taksonomicznie przez Carlo Vittadiniego w "Monographia Tuberacearum" w 1831 r. Zaklasyfikowano tam rodzaj Tuber do sekcji Centrales rodziny Tubereae, należącej do podrzędu Angiogastrum w ówczesnej klasie Gasteromycetum[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Kulistawy, zazwyczaj o średnicy 0,5 – 2 cm, czasem dochodzi do średnicy 5 cm[3]. Okrywa chropowata, rdzawobrązowa lub czarnobrązowa. Hymenium u dojrzałych owocników oliwkowoszare z białawym, marmurkowatym wzorem na przekroju. Miąższ o czosnkowej lub cebulowej woni[4].
Eliptyczne, o wymiarach 45–80×25–60 μm, pokryte siatkowym wzorem[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten rozwija się i tworzy mikoryzę z dębami (Quercus sp.)[4].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Grzyb mikoryzowy, rozwijający się w glebie i wytwarzający bulwiaste, podziemne owocniki. Nie są one toksyczne dla człowieka, jednak w przeciwieństwie do niektórych innych gatunków trufli nie mają wysokich walorów smakowych, a niektórzy autorzy uważają je nawet za niejadalne. Często przez podobieństwo do trufli czarnozarodnikowej (Tuber melanosporum) i trufli letniej (Tuber aestivum) jest sprzedawana po zawyżonych cenach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2013-11-12]. (ang.).
- ↑ Carlo Vittadini: Monographia Tuberacearum. 1831, s. 35.
- ↑ I.R. Hall IR, G.M. Brown, A. Zambonelli, Taming the Truffle: The History, Lore, and Science of the Ultimate Mushroom, Portland, Oregon: Timber Press., 2007, s 64–67, ISBN 978-0-88192-860-0
- ↑ a b c d Ewald Gerhardt: Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik. Warszawa: 2006, s. 662. ISBN 83-7404-513-2.