Tryfylin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tryfylin
ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

LiFePO4

Twardość w skali Mohsa

4–5

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

dobra według (100)

Pokrój kryształu

kryształy słupkowe, skupienia ziarniste lub zbite

Układ krystalograficzny

rombowy

Topliwość

łatwo topliwy

Gęstość minerału

3,4–3,6 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

niebieskoszary, zielonkawoszary, brązowy

Rysa

szarobiała

Połysk

tłusty

Tryfylin – minerał z gromady fosforanów, w którym kationami są jony litu i żelaza na II stopniu utlenienia[1][2]. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa została nadana w 1834 r. przez Johanna Nepomuka von Fuchsa[2]. Pochodzi od greckich słów tri = trzy oraz fýlon = rodzina[3], gdyż sądzono wówczas, że minerał ten zawiera 3 kationy, Li, Fe i Mn[2].

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

  • Rozpuszcza się w kwasach.
  • Jest przezroczysty lub przeświecający.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje jako składnik pegmatytów obok takich minerałów jak: amblygonit, spodumen, kasyteryt czy beryl.

Występowanie na świecie: Niemcy – Hühnerkobel (Las Bawarski) i Hagendorf, Czechy – Přibyslavice, Portugalia – Mangualde, Szwecja – Norrö, USA – Newport w New Hampshire, Namibia – Karibib.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Triphylite, www.webmineral.com [dostęp 2019-05-29].
  2. a b c Triphylite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2019-05-29] (ang.).
  3. Rudolf Ďuda, Luboš Rejl, Wielka encyklopedia minerałów, Wydawnictwo Elipsa 2, 1994, ISBN 978-83-86013-00-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rudolf Ďuda, Luboš Rejl, Wielka encyklopedia minerałów, Wydawnictwo Elipsa 2, 1994, ISBN 978-83-86013-00-5.