34°35′N 135°02′E/34,583333 135,033333Trzęsienie ziemi w Kobe (1995)
| ||
 Zniszczony wiadukt, na skutek trzęsienia. | ||
| Nawiedzone państwa |  Japonia
| |
| Epicentrum | Wyspa Awaji | |
| Data | 17 stycznia 1995 | |
| Godzina | 5:46:52 czasu lokalnego | |
| Ofiary śmiertelne | 6434 osoby[1] | |
| Ranni | 43 792 osób[1] | |
| Stracili mieszkanie | 310 000 osób[1] | |
| Siła | 6,9[2] skali Richtera | |
Położenie na mapie Japonii    Tokio | ||
| 34°35′N 135°02′E/34,583333 135,033333
| ||
Trzęsienie ziemi w Kobe (jap. 阪神・淡路大震災 Hanshin-Awaji dai-shinsai) – trzęsienie ziemi o sile 7,3 stopnia w skali Richtera, które miało miejsce 17 stycznia 1995 o godzinie 5:46:52 rano w południowej części prefektury Hyōgo i trwało ok. 20 s. Epicentrum wstrząsu znajdowało się na wyspie Awaji, niedaleko miasta Kobe liczącego ok. 1,5 mln ludzi.
W czasie trzęsienia ziemi zginęły 6434 osoby, głównie mieszkańcy Kobe. Szacuje się, że 80% z nich zginęło przygniecionych meblami lub gruzami domów[3]. Straty spowodowane trzęsieniem oszacowano na ponad 10 bilionów jenów (ponad 100 miliardów USD), co sprawiło, że aż do czasu trzęsienia ziemi u wybrzeży Tōhoku (2011) było ono najbardziej kosztowną klęskę żywiołową, jaka wydarzyła się w jednym tylko państwie, w historii[4]. Tak wysokie straty wynikają z tego, że wstrząsy wystąpiły w gęsto zaludnionym i wysoko rozwiniętym obszarze. Jednocześnie okazało się, że wiele konstrukcji nie spełniało surowych norm sejsmicznych. Co więcej, nastąpiło tzw. upłynnienie gruntu. Wiele budynków zapadło się, a część sztucznych wysp i wybrzeży portowych znalazła się pod wodą.
Trzęsienie ziemi w Kōbe było jednym z najsilniejszych i najtragiczniejszych trzęsień ziemi w historii Japonii. Przewyższają je tylko trzęsienie ziemi w regionie Kantō, które pochłonęło 105 385 zabitych[5], oraz Trzęsienie ziemi w Tōhoku, które pochłonęło prawie 16 tys. ofiar[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c USGS: PAGER-CAT Earthquake Catalog. United States Geological Survey, 4 września, 2009.
- ↑ ISC. ISC-GEM Global Instrumental Earthquake Catalogue (1900–2009). , 2015.
- ↑ Katarzyna Zuchowicz. Uczą się żyć ze wstrząsami. „Rzeczpospolita”, 2011-03-11.
- ↑ Louise Comfort: Self Organization in Disaster Response: The Great Hanshin Earthquake of January 17, 1995. 1995, s. 12.
- ↑ Masayuki Takemura, Takafumi Moroi: Mortality Estimation by Causes of Death Due to the 1923 Kanto Earthquake. 2004. [dostęp 27 września 2015].
- ↑ Damage Situation and Police Countermeasures associated with 2011Tohoku district – off the Pacific Ocean Earthquake (ang.). W: Emergency Disaster Countermeasures Headquarters [on-line]. National Police Agency of Japan, 2013-04-13.
