Tubaria
 Trąbka otrębiasta | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
trąbka |
| Nazwa systematyczna | |
| Tubaria (W.G. Sm.) Gillet Hyménomycètes (Alençon): 537 (1876) [1878] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Tubaria furfuracea (Pers.) Gillet 1876 | |
Tubaria (W.G. Sm.) Gillet) (trąbka) – rodzaj grzybów należący do monotypowej rodziny Tubariaceae[1]. Jest jedynym rodzajem należącym do tej rodziny[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tubariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Synonim nazwy naukowej: Agaricus subgen. Tubaria W.G. Sm..[3]
Nazwę polską podał Stanisław Chełchowski w 1898 r[4].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Małe grzyby kapeluszowe o rdzawobrązowej barwie (tylko jeden gatunek ma kolor ochrowy). Rosną na próchniejącym drewnie lub na ziemi, na leżących lub zagrzebanych kawałkach próchniejącego drewna. Kapelusz pokryty jest białymi resztkami osłony i szybko staje się rozpostarty. Zazwyczaj ma żłobkowany brzeg. Trzon u młodych owocników również pokryty jest (ale skąpo) resztkami osłony. Pierścienia brak, tylko u młodych owocników występuje słabo widoczna włókienkowata strefa pierścieniowa. Blaszki ubarwione są podobnie jak kapelusz i widziane z boku są trójkątne. Wysyp zarodników o barwie od rdzawobrązowej do ochrowobrązowej[5].
Gatunki występujące w Polsce[edytuj | edytuj kod]
- Tubaria confragosa (Fr.) Harmaja 1978 – trąbka opierścieniona
- Tubaria conspersa (Pers.) Fayod 1889 – trąbka kłaczkowata
- Tubaria dispersa (L.) Singer 1961 – trąbka żółtoblaszkowa
- Tubaria furfuracea (Pers.) Gillet 1876 – trąbka otrębiasta
- Tubaria minutalis Romagn. 1937 – trąbka drobniutka
- Tubaria pallidispora J.E. Lange 1940 – trąbka bladozarodnikowa
- Tubaria romagnesiana Arnolds 1982 – trąbka francuska
Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum. Uwzględniono tylko gatunki zweryfikowane o potwierdzonym statusie. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[4].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Saprotrofy[4]. Żaden z gatunków nie jest jadalny, jednak jak dotąd nie zarejestrowano żadnego przypadku zatruć przedstawicielami tego rodzaju grzybów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-09-15] (ang.).
- ↑ CABI databases [online] [dostęp 2016-04-24] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-04-25] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, ISBN 978-83-258-0588-3.