Przejdź do zawartości

Tętnica tylna mózgu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Powierzchnia zewnętrzna półkuli mózgowej z wyróżnieniem obszarów unaczynienia tętnic mózgowych (obszar unaczynienia tętnicy tylnej mózgu na żółto).
Powierzchnia przyśrodkowa półkuli mózgowej z wyróżnieniem obszarów unaczynienia tętnic mózgowych (obszar unaczynienia tętnicy tylnej mózgu na żółto).

Tętnica tylna mózgu (łac. arteria cerebri posterior) – w anatomii człowieka tętnica będąca parzystą końcową gałęzią tętnicy podstawnej.

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Na początkowym odcinku naczynie otacza od przodu i boku konar mózgu, następnie kieruje się ku tyłowi i w bok na dolną powierzchnię płata skroniowego i dalej na powierzchnię dolną płata potylicznego. Gałęzie końcowe biegną w bruździe ostrogowej i bruździe ciemieniowo-potylicznej przechodząc na półkule mózgu.

Odgałęzienia

[edytuj | edytuj kod]

Tętnica tylna mózgu oddaje liczne odgałęzienia, które dzielą się na gałęzie naczyniówkowe, gałęzie środkowe oraz gałęzie korowe.

  • gałęzie naczyniówkowe tylne – najczęściej występują dwie: gałąź boczna i przyśrodkowa, jednak ich liczba może dochodzić do czterech gałęzi.
    • gałąź naczyniówkowa tylna przyśrodkowa – od tętnicy tylnej mózgu odchodzi w jej początkowym odcinku, otacza konar mózgu biorąc udział w jego unaczynieniu, dalej biegnie w stropie komory trzeciej i dochodzi do naczyniówki komory bocznej. Unaczynia konary mózgu, pokrywę śródmózgowia, szyszynkę, wzgórze oraz sploty naczyniówkowe komory trzeciej i komór bocznych.
    • gałąź naczyniówkowa tylna boczna – zaopatruje sploty naczyniówkowe komory trzeciej i bocznej oraz częściowo wzgórze oraz jądro ogoniaste.
  • gałęzie środkowe – dzieli się je na dwie grupy naczyń: grupę przyśrodkową i boczną.
  • gałęzie korowe – są to gałęzie unaczyniające korę oraz istotę białą. Wyróżnia się gałęzie skroniowe i potyliczne.
    • gałęzie skroniowe – są to dwa lub trzy naczynia biegnące na dolnej powierzchni płata skroniowego.
    • gałęzie potyliczne – w płacie potylicznym tętnica tylna mózgu oddaje dwa końcowe odgałęzienia: tętnicę ostrogową, biegnącą w bruździe ostrogowej, oraz tętnicę ciemieniowo-potyliczną biegnącą w bruździe ciemieniowo-potylicznej.

Odmiany anatomiczne

[edytuj | edytuj kod]

Odmiany głównie dotyczą jej początkowego odcinka. W 10% tętnica tylna mózgu nie odchodzi od tętnicy podstawnej a od tętnicy szyjnej wewnętrznej[1]. Wówczas pomiędzy tętnicą tylną mózgu a tętnicą podstawną może przebiegać wąska tętnica łącząca podstawno-mózgowa tylna[1].

Znaczenie kliniczne

[edytuj | edytuj kod]

Zakres unaczynienia nabiera szczególnego znaczenia w przypadku choroby naczyniowej jaką jest udar mózgu. Objawy kliniczne w przypadku udaru w obrębie tętnicy tylnej mózgu:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. T. IV. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993, s. 427. ISBN 978-83-200-4251-1.
  2. a b Ryszard Podemski: Kompendium neurologii. Gdańsk: Via Medica, 2008. ISBN 978-83-7555-054-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. T. IV. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993, s. 427. ISBN 978-83-200-4251-1.
  • Ryszard Podemski: Kompendium neurologii. Gdańsk: Via Medica, 2008, s. 245. ISBN 978-83-7555-054-2.