U-25 (1936)
| |
| Historia | |
| Stocznia |
AG Weser, Brema |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby | |
| Los okrętu |
zatonął po 1 sierpnia 1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
na powierzchni 862 t |
| Długość |
całkowita 72,39 m |
| Szerokość |
całkowita 6,21 m |
| Zanurzenie |
4,30 m |
| Napęd | |
| na powierzchni, dwa silniki wysokoprężne typu M 8 V 40/46 o maksymalnej mocy 2 × 1540 KM w zanurzeniu, dwa silniki elektryczne typu GG UB 720/8 o maksymalnej mocy 2 × 500 KM | |
| Prędkość |
na powierzchni 18,6 w. |
| Zasięg |
na powierzchni 7900 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 dziobowe i 2 rufowe wyrzutnie torped kalibru 533 mm, zapas torped 14 lub 42 miny TMB lub 28 min TMA uzbrojenie artyleryjskie 1 działo 10,5 cm SK C/35, 1 działko 2 cm Flak C/30 | |
| Załoga |
44-46 |
U-25 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IA z okresu II wojny światowej.
Podczas II wojny światowej odbył 5 patroli bojowych, spędzając w morzu 128 dni. Zatopił 8 jednostek o łącznym tonażu 50.255 BRT, w tym brytyjski krążownik pomocniczy HMS „Scotstoun” (17.046 BRT) i uszkodził jedną (7.638 BRT). Zatonął na Morzu Północnym z całą załogą (49 osób) po 1 sierpnia 1940, prawdopodobnie po wejściu na brytyjską minę. Przypuszczalna pozycja wraku 54°14′00″N 5°07′00″E/54,233333 5,116667 .
Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]
- 01.04.36 – 31.12.39 – 2. Flotylla U-Bootów Saltzwedel w Wilhelmshaven (jako okręt szkolny)
- 01.01.40 – 01.08.40 – 2. Flotylla U-Bootów Saltzwedel w Wilhelmshaven (jako okręt bojowy)
Podczas trzeciego patrolu operował pod Narwikiem, lecz bez sukcesów.
Lista zatopionych i uszkodzonych jednostek (cztery należały do państw wówczas neutralnych):
| Data | Nazwa | Państwo | Pojemność BRT | Patrol |
|---|---|---|---|---|
| 31. 10. 1939 | Baoulé |  Francja
|
5874 | I |
| 17. 01. 1940 | Enid |  Norwegia (neutr.)
|
1140 | II |
| 17. 01. 1940 | Polzella |  Wielka Brytania
|
4751 | II |
| 18. 01. 1940 | Pajala |  Szwecja (neutr.)
|
6873 | II |
| 22. 01. 1940 | Songa | Norwegia (neutr.)
|
2589 | II |
| 03. 02. 1940 | Armanistan | Wielka Brytania
|
6805 | II |
| 13. 02. 1940 | Chastine Mærsk |  Dania (neutr.)
|
5177 | II |
| 13. 06. 1940 | HMS Scotstoun |  Wielka Brytania
|
17.046 | IV |
| 19. 06. 1940 | Brumaire (uszkodzony) | Francja
|
7638 | IV |
Dowódcy:[1]
06.04.1936 – 03.01.1938 – KrvKpt[2]. Eberhard Godt
03.01.1938 – 10.12.1938 – Kptlt. Werner von Schmidt
10.12.1938 – 03.04.1939 – Kptlt. Otto Schuhart
04.04.1939 – 04.09.1939 – Kptlt. Georg-Heinz Michel
05.09.1939 – 19.05.1940 – KrvKpt[2]. Viktor Schütze
20.05.1940 – 03.08.1940 – Kptlt. Heinz Beduhn
Kptlt. – Kapitanleutnant (kapitan marynarki), KrvKpt. – Korvettenkapitan (komandor podporucznik)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Clay Blair: ''Hitlera wojna U-Bootów. Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 2007. ISBN 978-83-89656-28-5.
- Waldemar Trojca: U-Bootwaffe 1939-1945 cz.1. Warszawa: AJ-Press, 2004. ISBN 83-86208-86-4.
- www.uboat.net: U-25. [dostęp 2008-10-14]. (ang.).