Ulica Międzyparkowa w Warszawie
| Nowe Miasto | |||||||||||||
 Ulica Międzyparkowa przy ul. Słomińskiego | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Długość |
450 m | ||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
 52°15′22,6″N 21°00′00,4″E/52,256278 21,000111
| |||||||||||||
Ulica Międzyparkowa – jedna z ulic warszawskiego Nowego Miasta, biegnąca od ul. Słomińskiego do ul. Bonifraterskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została wytyczona krótko przed rokiem 1926 na dawnych terenach pofortecznych; jej łukowy przebieg jest efektem omijania przez nią wałów lunety Aleksiej, zwanej już wówczas fortem Traugutta. Po przeciwnej stronie ulicy oddano w roku 1928 dwa obiekty: część parku Romualda Traugutta oraz przyporządkowany numeracji ulicy Konwiktorskiej Stadion Polonii Warszawa, ogrodzony wtedy od ulicy płotem z drewna, zastąpionym potem litym murem.
Przed wojną ulica Międzyparkowa była wybrukowana kamieniem polnym i oświetlona rzadko rozmieszczonymi latarniami gazowymi.
W roku 1939 spłonęły drewniane zabudowania Polonii Warszawa położone u zbiegu z ulicą Bonifraterską; tereny sportowe i forteczne zryły eksplozje zrzucanych bomb.
21 lipca 1959 oddano do użytku linię tramwajową przebiegającą wzdłuż ulicy, stanowiącą łącznik pomiędzy linią przebiegającą ulicą Marcelego Nowotki[a] a oddaną do użytku tego samego dnia linią przebiegającą wzdłuż ulicy Mariana Buczka[b] do mostu Gdańskiego[1][2]. Po przeprowadzeniu linii tramwajowej ulicę Międzyparkową poszerzono po północnej jej stronie, kosztem obwałowań fortu Traugutta, dookoła którego utworzono tereny rekreacyjne zwane parkiem im. Janusza Kusocińskiego.
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
- Fort Traugutta Cytadeli Warszawskiej
- Park Romualda Traugutta
- Stadion Polonii Warszawa
- Pomnik granic getta (u zbiegu z ul.Bonifraterską)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ulicy Marcelego Nowotki w 1990 nadano nazwę ulica gen. Władysława Andersa.
- ↑ Ulicy Mariana Buczka w 1991 nadano nazwę ulica Zygmunta Słomińskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dariusz Walczak: Tramwaje powojennej Warszawy 1945-1975. Rybnik: Wydawnictwo Eurosprinter, 2018, s. 74. ISBN 978-83-63652-30-2.
- ↑ Linia tramwajowa zwykła 2. Trasbus.com – Historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [dostęp 2024-03-01]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 11. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, s. 44. ISBN 83-88372-30-0.
