Ulica Okrąg w Warszawie
| Śródmieście Południowe | |||||||||||||
 Ulica Okrąg przy ul. Czerniakowskiej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
| 52,230281°N 21,036303°E/52,230281 21,036303 | |||||||||||||
Ulica Okrąg – ulica w warszawskiej dzielnicy Śródmieście biegnąca od ul. Czerniakowskiej do Ludnej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica jest fragmentem dawnej drogi schodzącej ze skarpy warszawskiej w kierunku Solca[1]. Przy ulicy przepływała rzeka Żurawka[2].
W 1770 ulica została uregulowana, jednak jej wcześniejszy, łukowaty kształt trwale zapisał się w nazwie[1]. Nadano ją w 1771[3].
Do połowy XIX przy ulicy dominowała luźna rezydencjonalna zabudowa drewniana, później zaczęły tam powstawać budynki murowane związane z powstającymi w okolicy zakładami przemysłowymi (m.in. Fabryką Płodów Chemicznych Ludwika Hirschmanna i Jana Kijewskiego)[4]. Jeszcze w końcu XIX wieku ulica nie była wybrukowana[5].
Po I wojnie światowej charakter tej części miasta zaczął się zmieniać z zaniedbanej dzielnicy fabrycznej w średniozamożną dzielnicę mieszkaniową[4]. W latach 1923–1924 na rogu ulic Okrąg i Ludnej wzniesiono dom mieszkalny Pocztowej Kasy Oszczędności (pod adresem Ludna 9), a u zbiegu z Czerniakowską pięciokondygnacyjny dom Spółdzielni Mieszkaniowej Pracowników Banku Handlowego (późniejsza spółdzielnia „Powiśle”) i dom spółdzielni „Argus”[6].
W czasie powstania warszawskiego zabudowa ulicy została częściowo zniszczona w czasie ciężkich walk toczących się w tym rejonie miasta[7]. W budynku nr 2 u zbiegu z ul. Wilanowską od 8 sierpnia 1944 mieścił się sztab zgrupowania „Kryski“, a od 5 września 1944 zgrupowania „Radosław”[8]. W dobrym stanie przetrwały budynki nr 3c, 3d i 12; ocalał przepołowiony bombą budynek PKO, odbudowano także uszkodzony budynek nr 3b[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 215. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1034. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 156. ISBN 83-86619-97X.
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 216. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ Ryszard Żelichowski: Ulice Solca. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 1999, s. 58. ISBN 83-85584-63-3.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 217. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 15. Objazdowa–Ożarowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2011, s. 218. ISBN 978-83-88372-42-1.
- ↑ Janusz Dereziński: Pamiętne miejsca Czerniakowa. Ząbki: Apostolicum Wydawnictwo Księży Pallotynów, 2004, s. 58. ISBN 83-7031-445-7.