Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego

Urszulanki szare
Pełna nazwa	Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego
Nazwa łacińska	Congregatio Sororum Ursulinarum a Sacro Corde Iesu Agonizantis
Skrót zakonny	USJK
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Założyciel	św. Urszula Ledóchowska
Data założenia	1920
Data zatwierdzenia	1930
Liczba członków	800
	Strona internetowa

Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, USJK, zwanych też urszulankami szarymi, zostało założone przez św. Urszulę Ledóchowską. Zgromadzenie odwołuje się do patronatu św. Urszuli, dziewicy i męczennicy z IV wieku na zasadach sformułowanych przez św. Anielę Merici, założycielkę Towarzystwa św. Urszuli powołanego w XVI wieku.

Zgromadzenie powstało w 1920 roku, zostało zatwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1930 roku. Urszulanki organizowały przedszkola, szkoły, domy dziecka, internaty dla młodzieży szkół średnich, domy akademickie. Zgromadzenie prowadziło kursy zawodowe dla dziewcząt, świetlice i czytelnie dla dzieci i młodzieży. Podejmowano katechizację w szkołach państwowych oraz kształcenie przyszłych katechetek i nauczycielek.

Pod kierownictwem św. Urszuli Ledóchowskiej w latach 20. i 30. XX w. powstały domy Zgromadzenia w Łodzi, Poznaniu, Sieradzu, Czarnym Borze k. Wilna i w Wilnie, w Warszawie oraz na Wołyniu i Polesiu. Już w 1928 roku uruchomiono placówkę w Rzymie (zajmującą się młodzieżą akademicką oraz ubogimi), która stała się zalążkiem przyszłego domu generalnego Zgromadzenia. W 1930 roku rozpoczęto pracę we Francji. Pomimo strat wojennych Zgromadzenia Urszulanki szare podjęły nowe inicjatywy nawiązujące do ich tradycji. W Polsce Zgromadzenie podjęło się katechizacji, pracy w instytucjach kościelnych i uczelniach katolickich (KUL, ATK), oraz pracy formacyjnej z młodzieżą. Pozbawione nieruchomości, które były podstawą niezależnego bytu Zgromadzenia przed drugą wojną światową, Urszulanki poświęciły się pracy misyjnej.

W 1965 roku otworzono placówkę w Kanadzie przy polskiej parafii w Windsor (Ontario), jednocześnie prowadząc nauczanie w lokalnych szkołach i organizując przedszkole. W 1969 roku Zgromadzenie podjęło pracę w Argentynie, w 1971 w Brazylii, w 1976 w Finlandii, w 1980 w Niemczech, w 1988 na Ukrainie, w 1990 w Tanzanii, w 1995 na Białorusi, w 2002 na Filipinach, w 2008 w Rosji, a w 2009 w Boliwii.

W XXI w. Zgromadzenie liczy około 800 sióstr w 14 krajach, w prawie 100 placówkach na 5 kontynentach. Podstawowym działaniem apostolskim jest wychowanie i nauczanie dzieci i młodzieży oraz pomoc ubogim.

W 2022 otrzymało odznakę honorową Meritis pro Familia^[1].