Uryckaje
52°27′51″N 30°47′55″E/52,464167 30,798611
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
247023 |
| Tablice rejestracyjne |
3 |
Położenie na mapie obwodu homelskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 52°27′51″N 30°47′55″E/52,464167 30,798611
| |
Uryckaje (biał. Урыцкае; ros. Урицкое, Urickoje; hist. Wołkowicki Krupiec; biał. Ваўковіцкі Крупец, Waukowicki Krupiec; ros. Волковицкий Крупец, Wołkowickij Krupiec) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie homelskim, w sielsowiecie Uryckaje, przy drodze magistralnej M8.
W pobliżu znajduje się Elektrociepłownia Homelska nr 2[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi Wołkowicze (biał. Воўкавічы; ros. Волковичи) pochodzi z 1560. Później miejscowość zmieniła nazwę na Wołkowicki Krupiec, ze względu na znajdujący się w niej duży młyn[3]. Wieś leżała w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów do 1772, gdy w wyniku I rozbioru Polski przyłączona została do Rosji. W jej ramach w XIX i w początkach XX w. Wołkowicki Krupiec położony był w guberni mohylewskiej, w powiecie homelskim[4][5].
Następnie w granicach Związku Sowieckiego. 1 stycznia 1927, na prośbę mieszkańców, zmieniono nazwę wsi na obecną. W październiku 1931 w Uryckaje powstał kołchoz im. Siemiona Budionnego. Początkowo do kołchozu przyłączyło się 17 najbiedniejszych rodzin chłopskich z Uryckaje i okolicznych wsi, jednak w wyniku kolektywizacji w ciągu kilku następnych lat przyłączono do niego także innych gospodarzy. Kołchoz działa nieprzerwanie do czasów współczesnych, pod zmienioną po upadku komunizmu nazwą[3].
Od 1991 Uryckaje znajduje się w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu homelskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Google Maps.
- ↑ a b О нас. Коммунальное сельскохозяйственное унитарное предприятие «Урицкое». [dostęp 2021-11-09]. (ros.).
- ↑ Wołkowicki Krupiec, pow. homelski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 873.
- ↑ Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wołkowicki Krupiec, pow. homelski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 873.
- Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных Рэспублікі Беларусь. [dostęp 2021-11-09]. (ros.).