Uzdrowienie niewidomego w Betsaidzie
Uzdrowienie niewidomego w Betsaidzie – cud Jezusa dokonany podczas jego publicznej działalności w Galilei w okolicach Betsaidy, opisany w Ewangelii Marka[1].
Treść przekazu ewangelicznego[edytuj | edytuj kod]
Ewangelista Marek umieszcza opis cudu uzdrowienia niewidomego po drugim rozmnożeniu chleba, ponownym żądaniu znaku i dialogu z uczniami dotyczącego przebiegłości faryzeuszy[2]. W Betsaidzie przyprowadzono do Jezusa niewidomego i poproszono o uzdrowienie go. Jezus wyprowadził go poza zabudowania, namaścił jego oczy własną śliną i włożył na niego ręce. Po ponownym nałożeniu rąk niewidomy zaczął widzieć.
Markowy opis cudu[edytuj | edytuj kod]
Tekst w tabeli został zaczerpnięty z Biblii Tysiąclecia[3].
| Ewangelia wg św. Marka rozdz. 8 |
|---|
| 22Potem przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. 23On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: «Czy widzisz co?» 24A gdy przejrzał, powiedział: «Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa». 25Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał on zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. 26Jezus odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!». |
Historyczność i lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
W Ewangelii Marka zachowały się najstarsze ślady tradycji dwóch charakterystycznych gestów Jezusa: użycie śliny i nałożenie rąk. W obu przypadkach Chrystus wykorzystał elementy materialne, jak ślina i błoto. Dwuetapowość uzdrowienia miała sens katechetyczny w toku redakcji Marka. Podobnie jak uczniowie nie od razu zrozumieli i pojęli kim jest Mistrz z Nazaretu, podobnie niewidomy najpierw zobaczył jakby w zarysie, a dopiero po powtórnym nałożeniu rąk z całą wyrazistością. Sens redakcyjny umieszczenia opisu w tym konkretnym miejscu w ewangelii, tuż przed wyznaniem wiary Szymona Piotra[4], nie przeczy historyczności wydarzenia[5].
Betsaida została zlokalizowana przez archeologów izraelskich w 1989 na północ od Jeziora Tyberiadzkiego. Nie odnaleziono pozostałości chrześcijańskiego sanktuarium, które miałoby upamiętniać cud uzdrowienia niewidomego. Do poznania historii osady w czasach herodiańskich przyczyniły się również prace polskich archeologów w latach 1998-2000 pod kierunkiem Ilony Skupińskiej-Løvset. Na terenie wykopalisk istnieje udostępniany zwiedzającym izraelski park archeologiczny[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Por. Mk 8,22-26.
- ↑ Por. Mk 8,1-21.
- ↑ Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. www.biblia.deon.pl. [dostęp 2011-07-26].
- ↑ Por. Mk 8,27-30.
- ↑ Richard S. Ascough: Uzdrawiał, przemieniał, wskrzeszał: największe cuda Jezusa w interpretacji znanego biblisty. Kraków: Wydawnictwo eSPe, 2007, s. 81–85. ISBN 978-83-7482-111-7.
- ↑ A. Sobkowski OFM. Betsaida. „Ziemia Święta”. 2(54), s. 32-35, 2008. Kraków: Komisariat Ziemi Świętej. ISSN 1233-5738.