Błoto (zawiesina)
Błoto – zawiesina koloidalna zawierająca mieszaninę cząstek gleby, mułu i gliny.
Rozróżnia się wiele rodzajów błota w zależności od składu, dominującej frakcji lub lokalizacji. Błoto może tworzyć się w sposób naturalny w zagłębieniach (wulkan błotny) lub na skutek działalności człowieka (błoto pośniegowe). Błota w sposób naturalny powstają w zakolach bądź estuariach rzecznych oraz we wszystkich miejscach, gdzie drobne frakcje skał osadowych mogą być obficie uwodnione. Błota mogą występować okresowo w czasie dostępności wody, a po jej wyparowaniu lub wsiąknięciu zanikają.
Niektóre błota ze względu na rozpuszczone cenne minerały (fango) mają zastosowanie w lecznictwie.
Błoto zsuwające się ze zbocza podczas opadów deszczu powoduje spłukiwanie zboczy[1], które w ekstremalnej formie może tworzyć lawinę błotną. Gdy błoto jest utworzone przez popiół wulkaniczny, nazywana jest laharem.
Aluwialne, deluwialne lub pojeziorne siedliska, na których odkłada się błoto, w zależności od budującego je materiału i proporcji okresu zalewu i przesuszenia, mogą przybierać formę m.in. gytiowiska, namuliska lub mułowiska[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leszek Lindner (red.), Czwartorzęd osady metody badań stratygrafia, Warszawa: PAE, 1992, s. 70, ISBN 83-85636-01-3.
- ↑ Waldemar Mioduszewski, Wiesław Dembek (red.), Woda na obszarach wiejskich, Falenty: Wydawnictwo IMUZ, 2009, s. 85–86, ISBN 978-61875-09-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Saturnin Zawadzki (red.), Gleboznawstwo, PWRiL, 1999, ISBN 83-09-01703-0.