Vincente Bacallar

Vincente Bacallar
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1669 ; Cagliari
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1726 ; Haga
	Ambasador Hiszpanii w Genui
Okres	od 1714; do 1725
	Ambasador Hiszpanii w Holandii
Okres	od 21 września 1725; do 11 czerwca 1726
	Multimedia w Wikimedia Commons

Vicente Bacallar y Sanna, markiz de San Felipe (ur. 6 lutego 1669 w Cagliari (Sardynia), zm. 11 czerwca 1726 w Hadze) – hiszpański polityk, wojskowy, dyplomata i historyk.

Urodzony na Sardynii (wówczas część Hiszpanii) w arystokratycznej rodzinie sardyńskiej o pochodzeniu walenckim. Jako młody człowiek pojechał do Hiszpanii, w której rozpoczął karierę wojskowego.

Karol II Habsburg uczynił go wojskowym gubernatorem Sardynii z tytułem gubernatora Cagliari i Gallura.

W czasie wojny o sukcesję hiszpańską popierał Filipa V, który uczynił go w 1709 roku markizem San Felipe i wicehrabią de Fuentehermosa. Gdy Sardynia wpadła w ręce arcyksięcia Karola, Bacallar musiał wrócić do Madrytu, ale nadal miał nadzieję na odzyskanie ojczyzny z rąk Austriaków.

Był jednym z negocjatorów pokoju w Utrechcie (1713). W 1714 podpisał zrzeczenie się przez Hiszpanię Sardynii na rzecz Austrii. Potem został ambasadorem w Genui.

W Genui przygotowywał w 1717 roku wyprawę wojskową w celu odzyskania Sardynii dla króla Hiszpanii. Wyspę odzyskano, ale w 1720 powtórnie utracono, wymieniając ja na Sycylię w traktacie pokojowym z Księstwem Sabaudii-Piemontu.

W latach 1714–1725 ambasador w Genui. 21 września 1725 roku został ambasadorem w Holandii. Jego politycznym celem było zapewnienie neutralności Holandii. Zmarł w Hadze w czasie pobytu na placówce na atak apopleksji.

Jako historyk napisał:

Comentarios de la guerra de España e historia de Su rey, Felipe V el Animoso Animoso desde el principio de su regnado hasta la paz general del año 1725 (1725). Dzieło to cechuje mnogość dat i dobry styl,
Description geographique, historique et politique du royaume de Sardaigne.

Bacallar napisał też:

traktat: Monarquía hebrea (1719),
la Fábula de Eco y Narciso, del marqués de Castelnovo,
poematy: Las Tobias (1709) i El Palacio de Momo (1714).

Zostawił po sobie bibliotekę 16.000 tomów. Był członkiem Real Academia Española (fotel N) od 1713 roku, w ramach której pracował nad kompilacją pierwszego słownika języka hiszpańskiego, który wydano w Madrycie w 1726 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]