Wąsiki
Wąsiki – u ryb są to wiotkie, mięsiste, wąsowate narządy smaku i dotyku, położone w pobliżu otworu gębowego, występujące zwykle parami, rzadziej pojedynczo.
Funkcje[edytuj | edytuj kod]
Wąsiki zawierają duże skupienia chemoreceptorów (kubki smakowe) i receptorów czuciowych. Liczba receptorów na 1 mm² powierzchni wąsika może przekraczać kilkaset. U kozy pospolitej (Cobitis taenia) wynosi około 190, w porównaniu z 20 kubkami na takiej samej powierzchni warg lub głowy[1]. U ryb prowadzących przydenny tryb życia wąsiki służą głównie do poszukiwania pożywienia[2][3].
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Wąsiki mogą być zlokalizowane w różnych miejscach na szczęce lub żuchwie[2]. U większości gatunków są umieszczone na zewnętrznej stronie otworu gębowego, ale mogą być to również wąsiki nosowe lub wystające z nozdrzy, czy zlokalizowane na podbródku (podbródkowe)[3].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
W narządy te są zaopatrzone ryby z różnych grup systematycznych i w różnych stadiach rozwojowych – u niektórych grup mają je tylko osobniki młodociane[3]. Szczególnie liczne (zwykle do czterech par) i dobrze rozwinięte wąsiki mają sumokształtne. Poza sumami wąsiki mają m.in.: kostnojęzykokształtne, jesiotrowate, większość dorszokształtnych, wąsatkokształtne, wiele karpiokształtnych, niektóre wężorokształtne, barwenowate oraz liczne gatunki rekinów (dywanokształtne, piłonosokształtne, a także niektóre żarłaczokształtne i raszplokształtne)[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zygmunt Grodziński: Anatomia i embriologia ryb. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981, s. 189.
- ↑ a b Ryby. Encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: Dorota Szatańska, 2007, s. 201. ISBN 978-83-01-15140-9.
- ↑ a b c d Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006. ISBN 0-471-25031-7.